Is er sprake van een heuse Dutch Underground? Het blijkt er wel op; bands als Wooden Constructions en Rats On Raft vormen inmiddels het topje van een ijsberg opgebouwd uit namen als April, Sugarettes, Spycker, Vox Von Braun, Herrek en Nouveau Vélo. Laatstgenoemde band heeft net zijn derde (mini)album klaar. Op Daze vind je zes sterk doordachte popsongs met de nadruk op meerstemmige zang en sprankelende gitaren. De midtempo muziek heeft even tijd nodig om te settelen, maar dan opent zich een wereld vol originele klanken. Luister naar de twinkelende gitaarintro van Like A Sun en je wordt direct vrolijk. Het is geen meezingsong, maar de gitaarmelodie blijft heel duidelijk hangen. Zo groeit de intelligente muziek van dit gezelschap uit Brabant langzaam in kracht. Hun labelgenoten Vox Von Braun klinken een stuk ruiger. Ze gaan al sinds 2004 mee. In 2008 presenteerden ze in hun thuisstad Groningen hun debuutalbum Something Aint Wrong. De opvolger hiervan, Rich & On Wheels, is op verschillende plaatsen tot stand gekomen. In Brighton werd opgenomen met iemand van Electric Soft Parade en in Amsterdam in de studio van de band Spilt Milk. Een deel van de plaat is gemixt door Peter Hayes (Black Rebel Motor Cycle). Het zal dan niet verbazen dat hun ruige muziek veel gezichten kent. De titeltrack doet met zijn simpele gitaarthemaatjes en Ooh-la-la koortjes erg sixties pop aan. Datzelfde geld voor het Beatles-eske Jezebel. Daarentegen zou How To Be Your Lover zo een cover van The Jesus & Mary Chain kunnen zijn. Al die invloeden geven deze plaat een heerlijk rauw karakter dat gekoppeld aan de ervaring van de bandleden, van Vox Von Braun een uitzonderlijk opwindende band maakt zowel op de plaat als het podium. Een aparte plaats in de Nederlandse underground is er voor Herrek, de band rond Gerrit Van Der Scheer. Hij zat ooit in de Groningse bands Adept en Bonne Apart, die vooral experimenteel en noisy waren. Herrek is precies het tegenover gestelde hiervan. Op het debuutalbum is ingetogen donker gekleurde muziek te horen waarbij je gerust het woord schoonheid een aantal malen mag laten vallen.Waktu Dulu is geïnspireerd en gebaseerd op de kindertijd die Gerrit Van De Scheer doorbracht in Papua (Nieuw) Guinea. Beelden hiervan zijn te zien op de clip die hoort bij het nummer Drown. Je hoort de lome tropenwarmte met donkere moessonwolken door de muziek heen sijpelen. In de laatste song, White, kun je het oerwoud ook echt beluisteren. Halverwege wordt het een instrumentaal nummer en hoor je de insectenfauna opkomen tussen het verstilde gitaarspel. Een adembenemend slotakkoord! En dan heb ik mijn kippenvelmoment nog niet eens genoemd; in My People lijkt het alsof Robert Wyatt ineens de stemmen voor zijn rekening neemt. Kortom een uniek debuutalbum dat terecht ook door de Britse krant The Gardiaan opgehemeld is.