In het vorige nummer van Gonzo (circus) besteedden we al aandacht aan Marc Jacobs project Prairie, maar zijn debuut 10inch verdient het om nog een keer in de schijnwerpers te worden gezet. Jacobs muziek leunt sterk op sfeer en de beelden die hij daarmee bij de luisteraar opwekt, en de zes nummers rollen langs als een soundtrack voor een fictieve film. Geen makkelijke film, want overstuurde gitaren en noise spelen een prominente rol. In de oeuverture zwellen ruis, feedback en een nerveuze sequencer langzaam aan, daarmee een dreigende toon zettend. Een mysterieus drone-nummer, een beetje in de stijl van Tim Hecker volgt, waarin flarden noise, stemmen en scenes vol gehijg uit een horrorfilm suggereren. Twee stevige elektrorocknummers volgen, met de dramatische flair van een lang tracking shot over een smeulend landschap. Na een kort droney rustpunt rockt Jacobs zich uiteindelijk een weg naar de aftiteling. Gluid heeft op zijn nieuwe ep een heel andere decor voor ogen dan het dystopische cyber Amerika van Prarie. Voor The Metamorphosis baseerde Bram van den Oever zich op de muziek die hij eerder maakte voor de dansvoorstelling De Gedaantewisseling van theatergroep Noortje Licht. Wij hebben die voorstelling niet gezien, maar afgaande op Gluids soundtrack is ze bijna sprookjesachtig. Met elektronica, glockenspiel, strijkers en andere klassieke instrumenten creëert hij een mooie soundtrack, die steeds een klein beetje raar is, alsof er ieder moment iets raadselachtigs om de hoek kan komen zeilen. Zoals bijvoorbeeld een enorm kafkaësk insect, al mist de muziek het kale en strenge dat ik me van Kafkas verhaal herinner. Als het de muziek voor een kleine Europese film was geweest, had ik het ook geloofd. Kamermuziek? Soundtrack? Hoorspel? The Metamorphosis laat zich, de titel getrouw, niet goed in één genre vangen. Tegen elke prijs downloadbaar via http://doiop.com/gluid