Hoewel hij toch al een tijdje actief is, zal de naam Mark Templeton maar bij weinigen een belletje doen rinkelen. Dat zal deels het gevolg zijn van het feit dat hij op iedere cd van stijl lijkt te wisselen, maar ook vanwege de wisselvalligheid van wat hij vervolgens met al die stijlen weet te doen. Na een veelbelovend debuut in 2007 spraken we in GC#92 nog lovend over zijn ambient-album Acre Loss, maar twee jaar later haalden we onze schouders op over zijn bijdrage aan de Mort Aux Vaches-serie (zie de GC-website). En nu is er Jealous Heart, dat aan elkaar hangt van fragmenten, samples en found sounds die in korte, haperende loops ronddraaien, over elkaar heen schuivend, hopend op een interessante kruisbestuiving. De eerste paar nummers hebben een soort jazzy musique concrète-gevoel, een beetje zoals Bernhard Loibner, maar daarna zinkt het schip en vormt een verdronken soundtrack het basismateriaal. Soms met bevreemdend resultaat, een beetje zoals The Caretaker dat vaak weet te bereiken, maar prutsen met versnellende en vertragende bandrecords alleen is niet genoeg om een interessante plaat te maken. Teveel kans, te weinig eigenheid is dan ook ons oordeel.