Reto Mäder, de artiest achter de artiestennaam RM74, neemt ruim de tijd om zijn punt te maken. Two Angles Of A Triangle bestaat namelijk uit twee cds, die samen toch maar 75 minuten duren en aldus perfect op één schijfje zouden hebben gepast. Bovendien sluiten de nummers van beide schijfjes naadloos bij elkaar aan en begrijpen we niet goed waarom deze opdeling noodzakelijk was. Het is niet dat de sfeer erg verschilt of dat beide cds een andere muzikale koers of benadering laten horen. Het heel erg mooi uitgegeven hoesje, met uitklapbare zijden, is uiteraard wel gediend bij deze luxueuze verpakking. De schijfjes zelf bevatten een reeks bij ambient aanleunende stukken die soms de suggestie wekken dat er een menselijke stem opduikt, al is die er absoluut niet. In zijn geheel is deze dubbelcd van Mäder, die al een tijdje meedraait en ook het Hinterzimmer-label runt, heel introspectief en binnenwaarts gericht. Tibetaanse belletjes duiken hier en daar op als misleidende stoorzender, want in zijn geheel zijn de stukken een mengelmoes van pure elektronische muziek, drones, electro-akoestiek, musique concrète, dark ambient, kerkmuziek en hier en daar een toets die aan folk doet denken zonder het te zijn. Eigenlijk probeert Mäder, door het gebruik van een waaier aan al dan niet bewerkte klanken geproduceerd door onder meer kalimba, theremin, muziekdoosjes, percussie, bas, gevonden geluiden en stoorgeluiden uit een oude radio, diep door te dringen in zijn eigen zelf, op zoek naar de ziel van het wezen genaamd Remo Mäder. Ook zonder die intellectuele omkadering blijkt het procedé te werken en slaagt de man er in ons een inkijk te bieden in zijn wereldje. De stukken spreken tot de verbeelding, laten ons wegdromen, weg van een verwarrende wereld. Deze cd is ambient die er geen is en daarvoor alleen al heel erg de moeite.