Micah Gaugh is een klassiek geschoold muzikant die studeerde aan Carnegie Mellon Music Conservatory in Pittsburg, Pennsylvania. Hij studeerde er samen met Daniel Bodwell, met wie hij in het Big Band Jazz Ensemble speelde op het conservatorium. Daniel speelde later in een rapband met de ludieke naam Tortoise Interruptus. Daar leerde hij Kevin Shea kennen, die als invallende drummer meedeed en zo via Bodwell onder de aandacht van Gaugh werd gebracht. In het begin van de jaren 1990 speelden de drie geregeld samen, maar werd er nooit echt iets op plaat gezet. De onvoorspelbare dwalingen van het lot stuurden Gaugh richting New York om er met Cecil Taylor te spelen. Bodwell trok richting Ierland om er de band van Sinéad O Connor te vervoegen en Shea slaagde er in om in beperkte kring erkenning te krijgen via zijn baanbrekende werk met Storm & Stress. Shea, jarenlang bevriend met de labelbaas van Africantape, wist van het bestaan van veertien uren materiaal die het trio samen opnam, en er werd besloten om daar een cd uit de destilleren. De poëtisch getitelde plaat die we nu beluisteren is daarvan het resultaat. Twaalf stukken avant-gardistische jazz met weerhaakjes die doen denken aan het werk van Storm & Stress en Gorge Trio, om twee namen te noemen die ook in het avantrockmilieu een belletje doen rinkelen. Contrabas, drums, piano, saxofoon en ook zang vormen het klankenpalet dat soms moeilijk is te volgen maar inherent toch voldoende de aandacht trekt om te blijven boeien. Meestal zijn de nummers aan de rustige kant, al trekt het trio bij wijlen (El Mar Rojo) ook wel eens alle registers open. De songs mogen dan dateren van halverwege de jaren 1990, ze klinken verwonderlijk hedendaags. Een doorbijtertje dat zijn waarde mondjesmaat bewijst en loslaat.