Soms barst hij graag uit zijn voegen, dan weer plaagt hij je met timide ritmes. Hij dwaalt ook van label naar label. Dan weer klopt hij aan bij Raster-Noton, nu vindt hij belangstelling bij Stroboscopic Artefacts. De derde keer al (Stellate 3, Monad XI), maar de eerste keer echt in zijn eentje. Alsof hij niet helemaal durft, begint hij zachtjes aan Tempered Inmid. De schuchterheid laat hij pas op de B-kant met het rigide dreunende Nuis Octury vallen. Alsof hij even tegen de schenen wilde stampen. Onverwacht ook want de arpeggios waarmee hij Tempered Inmid begint verraadt het niet. Zachtjes knetteren de ritmes, een ijzige klank bijt zich vast en werpt zich als een door de opwarming geteisterde Oostenwind in het nummer. De ijskristallen doemen op, het ritme zwelt aan en het blijft een aanhoudend kietelen. Het ritme valt luider in op het schuifelende Dimen Andesso. Ook hier doemt de kilte op. Kangding Ray figureert als het jongere broertje van Aphex Twin. Hij schudt de vermomming van zich af op Ezerb Altren en laat horen waarom zijn album Or nog steeds in het favorietenlijstje staat. Ezerb Altren is diep, koud, wijds, hypnotiserend, betoverend en een groter contrast met Nuis Octury is niet mogelijk. Kangding Ray laat zich niet zomaar vastpinnen. Hij danst graag, soms met zijn benen, dan weer schudt het hoofd. Ik schud gretig mee.