In GC#111 bespraken we Any Way Our Children Will Deny It van het uit Treviso, Noord-Italië afkomstige Father Murphy. Het trio, bestaande uit Reverend Freddie Murphy (zang, gitaar), Chiara Lee (zang, keyboards, percussie) en Vittorie Demarin (drums, zang, viola), leverde met dat album een pareltje af waarop acht nummers prijken die zwalpen tussen Swans, Henry Cow, Deerhoof en nog een bataljon andere interessante bands. Father Murphy speelde Wat als en bedacht het volgende: laten we tien artiesten vragen om de nummers van de plaat van een eigenwijze remix te voorzien, en die op een single en een lp uitbrengen. Een tot twee beperkte serie als het ware, al is de boel voor ons luistergemak op één zilveren schijfje gestanst. Eerst de single, dan de lp. Philippe Petit mag de boel aantrekken en neemt in zijn geheel eigen stijl op grandioze wijze Diggin The Bottom Of The Hollow onder handen. Thulebasen hernemen dit nummer iets verder op de cd. Niet dat de twee remixen iets met elkaar gemeen hebben, of met het origineel. En zo staan er nog acht stukken op, waarbij nog twee keer eenzelfde nummer de revue passeert zonder dat we het, als we niet op het hoesje zouden kijken, door hebben. Namen? Black Dice, EMA, Noel V. Hatmonson/Sic Alps, het old school industrial aandoende Yvette, Zulus, Happy New Year, Indian Jewelry en W.H.I.T.E.. Elke bijdrage gaat net zo eigenwijs en excentriek te werk als de mafkezen van Father Murphy zelf, daarbij het stuk volledig naar hun eigen hand zettend. Was de oorspronkelijke plaat al meer dan de moeite, dan is deze herwerking net zo briljant.