Gruizig omgevingsgeluid vormt de ruimte van Pockets Of Light, de openingstrack van ‘Corollaries’. Een track waarbinnen pianospel excelleert en een vreemd vertrouwde wereld geïnstalleerd wordt die bijna filmisch aandoet. We denken aan Amélie Poulain, maar dan met gevallen engelen. Als na bijna zeven minuten voor het eerst een stem binnenkomt, verrast dat slechts heel even, want de klank past bij de muziek. Dit is zoals we zouden wensen dat onze dromen altijd zouden zijn. Virtuoos pianospel met golvende affecten, met een organische kwaliteit die alle grenzen doet vervagen en in elkaar doet overvloeien -zie daar The Six Day Moment. Maar ‘Corollaries’ is ook: tokkelend gitaarspel vergezeld door drone partijen, lange uitgesponnen tonen die het geheel wat minder gemütlich maken, maar juist daardoor interessanter. Een openbaring van landschappen waar doorheen gereisd wordt met een zekere lichtvoetigheid. Heel af en toe werkt het snelle en constante pianospel op de zenuwen, maar dat gevoel duurt gelukkig nooit lang. Afsluiter Le Miroir DAmour is met het vioolspel een mooie afwisseling en geeft de plaat net dat beetje meer ademruimte, met langere tonen die niet steeds in fragmenten worden opgebroken door staccato spel. Na zon vier minuten breekt het nummer open en knallen er golven pianospel over de viool heen en stijgt de muziek boven zichzelf uit. Een handreiking naar het licht toe, met hier en daar een kleine dissonant als herinnering aan het aardse bestaan. Lubomyr Melnyk, 64-jarige pianist uit de Oekraïne, bekend geworden als pionier van Continuous Piano Music, laat op deze plaat horen tijd- en leeftijdloos te zijn. Erased Tapes heeft wederom een pareltje binnen. Let ook op het prachtige artwork van de Amerikaan Greogory Euclide.