Me + One is het distillaat van twee jaar gratis Vuurwerk-eps. Het is de zwarte schijf die het werk van dit Brussels collectief tastbaar maakt. Emoties worden hechter. De klank warmer. De enige keer dat je Vuurwerk in je handen kan nemen zonder je vingers te vrezen. Vuurwerk is het logische verhaal van stadskinderen op zoek naar de perfecte vertaling van hun emoties. Ze gebruiken hiervoor het geluid van de ene grootstad en veranderen het naar hun eigen roots. Dubstepbeats en trap-ritmes werden aangeleerd en verwrongen. Zowel de platen van Burial als Mount Kimbie staan in de platenkast. Maar Vuurwerk wilde meer dan gewoon kopiëren. Zij benaderen IDM op hun eigen dansbare, intimistische manier, waarbij de voorbeelden ook gelden als voorbeelden en nieuwe blauwdrukken zelf verzonnen worden terwijl de bassen traag en diep voorbijgaan. Opzwepend, soms omhullend, dan weer getemperd en nauwelijks tastbaar. Tracks zwiepen van postdubstep (Naomi, Bad Habits) naar glitchhop op Discussion en Burial komt even akelig dichtbij op Windows (Live). Opvallend genoeg ook al de tracks van de debuutep Me. Plus en One zijn veel minder vertegenwoordigd. Spijtig, want het nieuwere werk als Dresses flirt met trap en glitchhop en wordt bijna ongrijpbaar. Een lijn die wordt doorgetrokken op het Warpachtige Teen Angst dat werd opgeleukt met 8 bit sounds in een rave-petrischaaltje. Silicon Hope is repetitief, een verzameling van te snel opgevoerde vocalen en een hobbelend ritme dat de weg kwijt is. Vuurwerk plukt zowat aan alle hippe IDM-walletjes zich retebewust van de hypes maar verstandig genoeg zelf er niet verloren in te lopen. Essentieel Belgisch.