De nieuwste RnB-indiekid komt uit Amsterdam, werd geboren in België en is de hipste naam in Groot-Brittannië. Dat omdat hij onder meer Damon Albarn, Andre 3000 en MF Doom zomaar wist te strikken voor zijn debuutalbum. Het gejuich is nauwelijks te doorgronden en het lijkt dat The Child of Lov voorlopig niets kan misdoen. Wat mag je verwachten van de 25-jarige Cole Williams die opgroeide in een gezin waar muziek maken geen avondetengesprek was en zijn platenkast werd volgestouwd met albums van Prince, Otis Redding, Stevie Wonder en DAngelo. Heel even vinkt de vergelijking de Belgische funkateer Stijn of Albarns Gorillaz aan. En zo vergezocht lijkt dat niet eens. De liedjes van The Child of Lov daarentegen wel. Hij knutselt met funk, old school soul, ranzige elektronica en klassieke popelementen. Hij zwijmelt op Call Me Up, shaket zijn bootie op Heal en sleept Living The Circle door het modderige grime-pad. Het is een creatieve wanorde waarbij je als luisteraar soms bedenkelijk overweegt The Child of Lov als novelty-act te schrappen en dan weer de genialiteit van zijn songs ziet. Het is vooral wachten tot de storm gaat liggen en The Child of Lov bevestigt of hij al dan niet meer is dan gewoon een Outkast voor gevorderden.