Het beste optreden van 2012 voor mij was dat van Ty Segall op die memorable novemberavond in Brussel. Garagerock rauw en onversneden, dat was het. Een show zoals het hoort van misschien wel één van de productiefste artiesten van de laatste jaren. Een paar maanden geleden verscheen al een reissue van Reverse Shark Attack, een gelimiteerde vinylrelease uit 2009 van Ty Segall met zijn maatje Mikal Cronin. Een samenwerking die al teruggaat tot 2005 toen ze beiden deel uitmaakten van Epsilons. En samenwerken dat blijven ze doen, want Cronin maakt regelmatig deel uit van de liveband van Segall. Maar Cronin zelf is ook een bezig baasje. Hij doet haast niet onder voor wonderkind Segall. Hoewel dit slechts de tweede release is onder eigen naam heeft hij er met onder andere Epsilons, Moonhearts en Okie Dokie al een pak andere op zijn naam staan. Op deze plaat verlegt Cronin, met dank aan de verrassend heldere productie, de grenzen van wat garagerock in deze tijd kan zijn. Van het nog ingehouden startende openingsnummer Weight via het bedrieglijk zomerse hymne Shout It Out naar het scheurende Change tot het meditatieve slotnummer Piano Mantra. De klok tikt af op zevenendertig minuten en we weten niet meer wie nu het echte wonderkind is van de hedendaagse garagerockers. Ach ja, dat kunnen ze als vrienden onder elkaar uitvechten.