Geluidskunstenaar Jacob Kirkegaard maakt muziek door bestaande ruimtes herhaaldelijk op te nemen. Zowel Church en Labyrinthitis verschenen eerder bij het label Touch. Church komt van de plaat 4 Rooms en bestaat uit opnamen van verlaten ruimtes binnen de vervreemdingszone in Tsjernobyl. Kirkegaard heeft die plekken opgenomen, de opnamen teruggespeeld in de ruimte om dat vervolgens weer op te nemen en het proces tot tien keer toe te herhalen. Op dezelfde manier vervormde Alvin Lucier in I Am Sitting In A Room zijn stem tot een onherkenbare klankmassa. Volgens Lucier kon hij zo de resonerende frequenties van de ruimte opnemen. In Church vervormt Kirkegaard geen stem of ander geluid, maar werkt alleen met het geluid van de ruimte zelf. Zo ontstaat er twintig jaar na de kernramp een gelaagde structuur van een oude kerk in Tsjernobyl. In Labyrinthitis neemt hij een ruimte op die zelf geluid produceert: het oor. Wanneer twee bepaalde frequenties in het oor worden gespeeld ontstaat er door de trillingen een derde (DPOAE, of distorsie product oto-akoestische emmisie). Zo bouwt Kirkegaard muziek op die het oor bespeelt, iedereen die naar het stuk luistert hoort iets anders. Beide werken zijn van conceptuele aard, maar leveren een prachtig resultaat op. Op de plaat Conversion staan Church II en Labyrinthitis II. Ditmaal zijn de stukken niet gemaakt door omgevingsgeluiden of het oor op te nemen, maar door het eerdere resultaat te laten spelen door het ensemble Scenatet. In de aard van Kirkegaards conceptuele werk is dit niet zomaar een leuk arrangement. De transformatie is voor hem een manier om de muzikale potentie van het geluid van de eerdere werken te ontdekken. Soms hoor je heel duidelijk instrumenten spelen. Op andere momenten is het bijna onwerkelijk dat de klank van een akoestisch instrumentarium afkomstig is.