Vijfenzeventig is hij intussen, drummer/halfgod Jaki Liebezeit. Een vaststelling die van tafel geveegd wordt zodra je een halve song uit een van de Secret Rhythms-releases gehoord hebt. Meer dan vier decennia na de hoogdagen van Can klinkt het drumwerk van de Duitser nog altijd even tijdloos en buiten categorie als toen. Can was een puzzel waarbij de stukjes wonderwel in elkaar pasten, maar zelfs binnen die magische eenheid was Liebezeit van onschatbare waarde met z’n ultraprecieze, cyclische drumpatronen. Hij was in de jaren 1960 te horen op enkele van de belangrijkste vroege platen uit de vrije improvisatie (spoor zeker eens het pionierswerk van het Manfred Schoof Quintet of het Globe Unity Orchestra op), maar daarna ging hij vooral opvallen als menselijke metronoom. Sinds 2000 stelt hij die gave ook ter beschikking van een samenwerking met de eveneens in Keulen gebaseerde elektronica-artiest Burnt Friedman, met wij hij intussen vijf albums en een rist singles en remixes uitbracht. Opvallend: voor het recentste deel van de reeks wordt teruggegrepen naar conventionele songlengtes (slechts twee keer wordt de vijf minuten overschreden, dat was op het vorige volume wel anders) en staat het ritme nog meer centraal. Er vallen hier geen stukken te rapen van het kaliber ‘Die Ehrliche Haut’ of ‘Morning Has Broken’ uit het derde (en beste) volume, maar de mix van kraut, dub en elektronica is als vanouds hypnotiserend. Hier en daar komt een gast met bas, zang of fluit wat bijkleuren, maar de nadruk ligt nog altijd op de metalen percussie (soms typisch Caribische steeldrums), golvende synths en de exotische drumpartijen van Liebezeit. Heel veel variatie zit er niet in, je krijgt enkel gradaties van broeierigheid en gelaagdheid, maar het duo beschikt nog altijd over een unieke stijl en aanpak die ondanks het gebrek aan verrassingen overeind blijft.