Een verse reeks platen van het Sahel Sounds label is weer neergestreken op ons luisternest, met muziek uit de oude en nieuwe doos geselecteerd en samengesteld door labeleigenaar Christopher Kirkley. Het verhaal achter de release van Mammane Sani Et Son Orgue is een aandoenlijke vertelling op zich. In het muziekarchief van Niger’s hoofdstad Niamey vond Kirkley een cassette met pakkende synthdeuntjes uit de eind jaren zeventig, gemaakt door een zekere Mammane Sani Abdoulaye. De directeur van het archief kende Sani en belde hem direct op en de volgende dag stond hij daar al. In zijn jonge jaren was hij een functionaris bij UNESCO was en kocht ooit een Italiaans ‘Orlo’ orgel van een Rwandese collega, dat in die tijd het allereerste elektrische orgel was in Niger. Zijn motivatie was om folklorische Wodaabe/Tuareg liedjes te herinterpreteren die het Ministerie van Cultuur zou het uitbrengen. Helaas verliep dit niet volgens plan en behalve dertig cassettes kwam er nooit een grootse release van, al bleef Sani wel muziek maken voor tv, radio en achtergrond thema’s. Inmiddels is Sani een gepensioneerde man die buiten de hoofdstad woont in een klein huisje en Kirkley bracht een paar dagen met hem door, luisterend naar zijn verhalen en snuisterend in zijn persoonlijke archief. Een jaar na hun ontmoeting is deze plaat eindelijk een feit. Zoals een oud-Gonzo collega Sani’s geluid sterk omschreef op zijn digitale muur; “deze kerel maakte muziek in 1978 dat klonk als Kraftwerk, in Niger!” In vrijwel alle composities lijkt het zelfs alsof het een 8bit videospel betreft van rondtrekkende karavanen door het hete zand van een gepixelleerde Sahel woestijn in een kitsch doch wonderschoon kabbelend geluid. Mooi om te weten; de opbrengst van deze plaat zal gaan naar Mammanes nieuwe computer en een licentie voor de muzieksoftware Reason, dus steun deze componist en verwacht maar een bron van toekomstige creaties. De verzamelaar ‘Harafin So’ neemt ons mee naar het heden, naar de wereld van de digitale Hausa filmmuziek in Kano alias Kannywood, de islamitische-Afrikaanse tegenhanger van de Bollywood filmindustrie in de taal van het volk in het noorden van Nigeria. Niks geen afrobeat op deze plaat, maar opgewekte, dansbare Afrikaanse pop met autotune zang, digitale keyboards, stevige drumcomputer beats en ook Arabische en Indiase invloeden. Het speciale hedendaagse geluid van een verborgen scene gepresenteerd in negen afwisselende songs. L’Orchestre National De Mauritanie neemt ons dan mee naar Mauritanië van 1968 tot 1975, in de laatste dagen van de natie’s democratie. Oprichter Hadrami Ould Meidah leerde ooit de kneepjes van het vak van de Guinese mandingue band Bembeya Jazz waardoor L’Orchestre National een apart geluid heeft dat zich tussen afrofunk, mandingue en Mauritaanse ‘Sahara’ folksferen verhoudt. Van begin tot eind horen we dromerige gitaren, bezwerende blaasinstrumenten, dwarrelende fluitmelodiëen en bonzende drums. Perfecte plaat voor een late, broeierige zomeravond voor fans van oude afroklanken. Zoals altijd op Sahel Sounds zijn het goed verzorgde vinyl uitgaves met mooie vormgeving en ingestoken boekwerkjes voor de connaisseur.