Alles wat we te horen krijgen op de dubbelcd van het uit Glasgow komende collectief Divorce kwam al eerder uit. Alleen op vinyl en in beperkte tot zeer beperkte oplages. We zijn dan ook verrukt dat het werk van deze band eindelijk ook op cd is verschenen, behoorlijk volledig dan nog wel. Het eerste schijfje is hun debuut, het andere schijfje bevat werk van de singles die eraan voorafgingen en die de evolutie van het collectief laten horen. Van zodra ‘Cunts In A Circle’ inzet, zijn we verkocht. We houden al enkele decennia van overstuurde noiserock en de vele vormen die nowave doorheen de jaren heeft aangenomen. Dat is waar we dit Divorce kunnen plaatsen. Sadistische noiserock noemen ze het zelf, maar dat is maar hoe je het als luisteraar bekijkt. We horen het bevreemdende van Brainbombs, het overstuurd geflipte van Drunks With Guns, Lydia Lunch in haar beginjaren (Beirut Slump), Kat Bjelland (Babes In Toyland) die boven de herrie van haar band probeert uit te schreeuwen: het zit er allemaal in. De band trad onmogelijk vroeg aan op Sonic City 2010 in De Kreun, Kortrijk (gecureerd door Deerhoof), waardoor we ze hadden gemist. Zeker als we bijvoorbeeld het met saxofoon (gast James Swinburn) gelardeerde ‘Stabby (Stabby) Stab) horen. Weasel Walter en James Chance/White hebben er een evenknie bij. Het tweede deel bevat singles en bijdragen aan split singles. Het gros van de songs gaat nog een stap verder dan de debuutplaat en blaast ons gewoon weg. We zetten deze naast Harry Pussy, omdat het eerste wat we van hen hoorden, hun debuut, ons net zo ferm van de sokken blies. Machtig lawaai is dit. Geen houden aan, deze Schotten maken ons superblij.