Een nieuw hoofdstuk dient zich aan in een epische strijd tegen de hoofdredacteur van Gonzo (circus): hoelang is het menselijk mogelijk om boeiend over drones te schrijven? We houden de nieuwe uitdaging tussen duim en wijsvinger en dreunen zelf alvast goedkeurend bij de aanblik van op T.S. Eliot geïnspireerde schilderijen. Homegoing werd drie jaar geleden al uitgebracht in een ietwat vreemde 7inch plus download combinatie, maar deze cdheruitgave werd uitgebreid met twee bonustracks. Het amuseert ons altijd als we zien dat er achter dit soort muziek een echte groep schuilgaat: in dit geval drie Amerikanen waaronder één lid van Labradford, die wellicht democratisch besloten hebben om één toon repetitief te laten uitwaaieren. Maar Cristal kan ook indrukwekkende veelgelaagde muurtjes metselen, en weer afbreken. De basis is bijna uitsluitend elektronisch, maar er wordt ook misbruik gemaakt van de vibrerende klankkast van de cello van een gastmuzikant, en na al die jaren heb je wel voldoende vertrouwen in (pv) om hem blindelings te geloven als hij echos van vervormd snarengeschraap meent waar te nemen. Eigenlijk houden we wel van de totaalklank van de vetst gestructureerde tracks, in combinatie met de uitgedacht ingetogen manier waarop Homegoing wordt gepresenteerd. Toch blijft het moeilijk om de neiging te onderdrukken om, als verzetsdaad, zelf een indrukwekkende muur te bouwen met alle gelijk(w)aardige releases die we de voorbije twintig jaar in onze brievenbus vonden.