De digitale sirocco wind komt ons weer tegemoet waaien met mooie klanken uit de Sahel. Idassane Wallet Mohamed is een Touareg zangeres die traditionele liederen brengt uit de woestijn tussen Noord-Mali en Zuid-Algerije. De ‘Issawat’ lp werd opgenomen in Kidal, Noord-Mali. U weet wel, waar islamisten zich even thuis voelden en de lokale cultuur aan banden legden, oftewel vernietigden zoals gebeurde met veel van Idassanes cassettes. Deze songs maken deel uit van een ceremoniële ‘Isswat’ sessie die wordt gespeeld in de schaarse regenseizoenen en spreken over liefde, het nomadische leven en odes aan lokale geografie met behulp van vocale drones, waterdrums en potten als slagwerk voor deze authentieke volksmuziek. Zónder gitaar, want in de woestijn hebben nomaden wel andere zaken aan hun hoofd dan instrumenten met zich mee te slepen. Monotone ritmes en hypnotiserende boventonen van vrouwen en mannenstemmen zorgen direct voor een transcendentale sfeer van Afrikaanse keelzang die niet meer zal loslaten. Vooral de songs ‘Aylana’, ‘Ahiyana’ en ‘Ihinanes’ vallen op door aparte melodieën en stemwisselingen, al is de kracht van deze ongehoorde prachtplaat op haar sterkst in een volle luisterbeurt. Alleen jammer dat de oplage slechts 500 stuks is. Wie deze nog vindt, mag zich zéér gelukkig prijzen. Mdou Moctar is een Touareg songwriter uit Niger die uitblinkt in puik gitaarwerk met snelle vingers. Na vele baantjes in Libië kwam hij daar veel bekende Touareg gitaristen tegen die hem de kneepjes van het vak leerden zodat hij terugkwam met een gitaar om zijn schouder. Sindsdien toert hij heel het land rond, al is een westerse toer er voorlopig (nog) niet van gekomen. De plaat ‘Afelan’ is live opgenomen op locatie in Niger. De opener ‘A Fleur Tamgak’ is nog rustig, maar bij ‘Chet Boghassa’, ‘Issusahid Elwanameis’ en ‘Maheyega Assouf Igan’ krijgen we een stevige portie rammelrock voorgeschoteld. We komen even op adem met de meeslepende akoestische songs ‘Tahoultine’ en ‘Nikali Talit’, gevolgd door een aantal zacht swingende woestijnblues in pure akoestische sferen met geluiden van couleur locale alsof je er zelf bij zit. De afsluiter ‘Idagi Achinane’ klinkt heerlijk lo-fi met een zwaar trillende bassnaar die tot in onze vezels dringt. Machtige klanken die om herhaalde speelbeurten vragen en het is wachten op wanneer meester Mdou Moctar onze streken zal komen bezoeken. Pheno S. is dan plots een vreemde eend in de bijt met digitale sferen. Zijn geluid drijft op synthesizer tonen en door Auto-Tune bewerkte vocalen die worden gegoten in huisgemaakte hiphopbeats met de lokale Hausa pop van Niger. Geen opgefokte agressieve sferen, maar juist opgewekte en prettig kabbelende klanken van deze ongekroonde mutant hiphopkoning van de Sahel. Het geluid schuurt soms alsof er zandkorrels zijn meegekomen, maar op elektronisch vlak zitten de composities vindingrijk in elkaar. Songs als ‘Azoukou’, ‘Mouche Aroukourou’ en ‘Takamba’ zijn meezingertjes, terwijl ‘Bomber’ een kraker is voor de dansvloer.