Transonic is een nieuw label uit Brussel dat duidelijk kiest voor experimentele klanken. Een label for the unlabeled, zoals ze zelf stellen. Gauthier Keyaerts en Philippe Franck zijn de drijvende krachten achter het label, dat audio-experimenten, elektronische muziek en organische poëzie ten doel heeft. Van deze uitgangspositie zijn de eerste twee releases alvast een duidelijk voorbeeld. De eerste cd is er eentje van Gauthier Keyaerts alias The Activist, één van de twee roergangers. Hij heeft jarenlange ervaring inzake installaties en auditieve ontdekkingstochten, maar vond het nu tijd voor een regulier album. De titel ervan is meteen ietwat misleidend. Er staan namelijk twaalf stukken op, intro en outro meegerekend. De notering duidt voor een deel waarschijnlijk op de titels van de stukken, waarvan een gedeelte eveneens, benevens een titel, een nummer meekreeg. Nieuwe pogingen om de ideeën nog beter te verklanken misschien. In elk geval is dit schijfje een experimenteel narratief, dat ons meeneemt in een bevreemdende wereld. Ingetogen elektronische muziek voor nachtelijke wandelingen, waarbij nauwelijks een levend wezen valt te bekennen. De stukken worden gedragen door een minimale beat waarnaast voortdurend inventief wordt omgegaan met samples, field recordings en andere toevoegingen. In het verleden kwam er werk van hem uit bij onder meer Sub Rosa, en leverde hij twee bijdrages aan Mind The Gap (#12 en #31). We gaan die twee stukken nog eens opduikelen, maar zijn alvast blij dat we eindelijk, na al die jaren, nog eens van hem mochten horen. Als het van ons afhangt, mag hij die andere Fragmenten ook eens laten horen. De verhalende wandeling die we hier hebben gehoord, beviel namelijk wonderwel. Het tweede schijfje is er eentje van de Luxemburger Steve Kaspar, wiens voorprogramma bij het concert van Acid Mothers Temple in Exit O7 (in Luxemburg) op 14 oktober 2011, we hier te horen krijgen. Het is iets meer dan een kwartier muziek, die we als een soundscape of een architecturaal auditief experiment kunnen bestempelen. De man experimenteert sinds de jaren 1970 en werkte bijvoorbeeld bij Maurice Kagel. Hij legt zich toe op audiovisuele en theaterperformances en gebruikt de geluiden uit zijn eigen omgeving om er geluidstekeningen mee te creëren die zijn gevoelswereld verklanken. Geboren in 1952 weet de man nog steeds te boeien met allerlei geluiden die hij samenvoegt tot een intrigerende reis die best langer dan dit kwartier zou mogen duren.