Radwan Ghazi Moumneh sprak in Gonzo (circus) #117 het vermoeden uit dat hij met Jerusalem In My Heart het vreemde eendje was in de Constellation-bijt. Osama Shalabi (roepnaam Sam) doet een aardige gooi naar de titel met ‘The Big Mango’, de tweede van zijn xl-orkest Land of Kush. Liefst eenentwintig muzikanten doen er mee op ‘The Big Mango’. Sitar, computer, fluit, altsax, piano, clarinet, baritonsax, akoestische bas, viool, elektrische gitaar, altviool, balafoon, handdrums, drums, riqq, darbuka, cello, trompet, tablas, sampler: ziedaar een snelle copy-paste van de hoes. Shalabi speelt zelf niet mee, maar beperkt zich tot compositie en dirigeren, naar eigen zeggen omdat de oud (het Perzische broertje van de luit) niet bij de muziek zou gepast hebben.
‘The Big Mango’ is gecomponeerd in Cairo, waar Shalabi al een paar jaar woont, maar opgenomen in Montréal, onder de technische supervisie van de reeds genoemde Radwan Ghazi Moumneh.
De plaat – een bespiegeling op de warme (in meerdere betekenissen) chaos van Cairo – laat zich beluisteren als één lange trip, van de ene naar de andere op het eerste zicht onmogelijke combinatie. Impressionistische pianopartijen, digitale drone, maximalistische uitspattingen, kosmische fluiten… Behoorlijk wat jazz ook, en invloeden uit minstens vier werelddelen. En niet te vergeten een sample van behoorlijk hitsig gekreun.
Op vier van de negen tracks is een hoofdrol weggelegd voor een vrouwenstem. In ‘The Pit (Part I)’ (ronduit bedwelmende zanglijn van Ariel Engle!) horen we echo’s van het meest swingende van The Ex. Ook: ‘Mobil Nil’, waarop Katie Moore een schone melodie zingt over een combinatie van drones en achterwaarts afgespeelde tapes. Het titelnummer is met zijn frenetieke gitaarriff en traditioneel aandoende vocal van Molly Sweeney ook weer een unicum in onze platencollectie. Dat kan je van véél nummers zeggen, maar hier is het gewoon goed nieuws. Alleen het op een bijna toeristische casbah-sfeer drijvende ‘Drift Beguine’, krijgen we niet weggeslikt, wegens de naar onze smaak té zwaar aangezette vocalen van Anka Vajagic.
Niettemin: verrassende plaat en mooi van Constellation dat ze hun bijt uitbreiden met nog maar eens een vreemde eend.