Het Berlijnse Watergate is het wat toegankelijkere broertje van stadsgenoten Tresor en Berghain. Bij de club aan de Spree wordt je niet door een grote kale Stasi-man de deur gewezen, maar mag je gerust een voet over de drempel zetten. Zolang er maar geen foto’s worden gemaakt en de sfeer feestelijk blijft. Om het nog leuker te maken, brengt de club een paar keer per jaar een compilatie-cd uit, samengesteld door een van de bevriende deejay’s. Sasha Funke, Tiefschwartz en Ellen Alien maakten er al eens een, voor ‘Watergate 14’ is het de beurt aan eveneens Berlijner Mathias Kaden om de compilatie smoel te geven. Samen met minimal techno-deejay Marek Hemmann vormt hij het duo Hemmann & Kaden. Zij produceren techno met een vreemd, duister randje. In zijn solowerk richt Kaden zich op de percussie, die vaak wat exotisch georiënteerd zijn. Voor compilatie nummer veertien laat hij daarentegen het echte Berlijn horen: grauw, koud, charmant en creatief. Alles door elkaar. Beginnend met het dromerige ‘Nices Wölkchen’ van DJ Koze en Apparat. Via de speciaal voor deze compilatie geproduceerde tracks van Rodriguez Jr. en Marco Resmann langzaam naar het hardere werk van Ricardo Villalobos. Dit album is goed voor een avond die transformeert van gezellig wat drinken naar dansen in een nacht dansen tot het niet meer gaat. Om uiteindelijk om zeven uur ’s ochtends met het exclusieve ‘Fin’ van de heer Kaden zelf te eindigen op het balkon van Watergate, uitkijkend over de Spree naar de opkomende zon. Mathias Kaden legt de ziel van het Berlijnse clubleven bloot, en daar maakt Watergate gretig gebruik van.