Sinds 1998 brengt het trio The Wave Pictures uit het onooglijke plaatsje Wymeswold met de regelmaat van de klok een plaat uit. De waarschijnlijk plaatselijke helden deden dat eerst in eigen beheer. Sinds 2006 doen ze dat op een meer traditionele manier, via een label. In die vijfentwintig jaar speelden ze ook al vaak samen met anderen zoals Jeffrey Lewis, The Mountain Goats en Daniel Johnston. Vorig jaar ondernamen ze met hun album Long Black Cars onder de arm een zes weken durende tournee door de Verenigde Staten. Zanger David Tattersall gebruikte daar elk vrij moment om flarden tekst te schrijven. De weerslag van al dat schrijfwerk is te vinden op dit dubbelalbum. Negentig minuten muziek in totaal. Songs vaak beïnvloed door Amerikaanse pop, rock en flarden (anti-)folk. Die hoeveelheid songs, twintig in totaal, is ook direct het probleem van deze plaat. Het zijn er gewoon teveel om het nog boeiend te houden. Iets wat sowieso al eens een probleem blijkt te zijn op albums van The Wave Pictures. De songs zijn niet minder dan wisselvallig te noemen. Hier iets dat lijkt op iets van Blitzen Trapper, daar een song die van Vampire Weekend had kunnen zijn. Daar iets wat van hun held Jonathan Richman had kunnen zijn. Eén van de bands waar ze in het verleden mee samenwerkten was het onderschatte Herman Düne. De invloed daarvan is hier ook te horen. Alleen schreven die jongens gewoon betere, spannendere songs. Nee, het trio heeft gewoon een strenge hand nodig die aan kwaliteitscontrole doet willen ze echt eens een plaat maken die bijblijft. We betwijfelen dat dat ooit zal gebeuren.