Is het een spuuglelijke hoes of gewoon de opgestoken middelvinger naar alles en iedereen? Het zou best wel eens het laatste kunnen zijn, gezien de gerechtelijke perikelen die oprichter Greg Ginn erop heeft zitten met Henry Rollins en Keith Morris, beiden in lang vervlogen tijden zangers van het illustere hardcorecombo. Het leverde de aanstaande release van Black Flag alvast behoorlijk wat pers op, zeker nu er ook een band bestaat met ex-leden van de moederband die zich Flag (met onder meer Morris) noemt. Greg Ginn, tevens beheerder van het label SST waarop de platen van Black Flag uitkwamen, werd opgericht in 1976. Hij bleef het enige constante lid en schreef tevens de meeste nummers. Het eerste album, ‘Damaged’ uit 1981met Rollins aan de microfoon, is doorheen de jaren uitgegroeid tot een ware klassieker. Ron Reyes, die een van de zangers was voor Rollins, neemt op deze onverwachte comebackplaat de zang voor zijn rekening, en doet dat absoluut niet slecht. Hij lijkt inmiddels alweer vertrokken en de bassist is ook reeds vervangen, voor zover hij deel uitmaakte van de band, want veelal hanteert Ginn zelf de bas. Ginn slaagt er dus nog steeds niet in om een constante bezetting te houden en iedereen tegen zich in het harnas te jagen, maar schrijft wel een reeks nummers die nauw aansluiten bij het repertorium van Black Flag. Niet alle songs zijn even sterk, maar dat is een euvel waarmee de band in zijn verleden geregeld geconfronteerd werd. Toch staan er voldoende degelijke nummers op. Dat moet ook wel, met tweeëntwintig stuks. Alleen afsluiter ‘Off My Shoulders’ valt echt tegen: saai en veel te lang. Daartegenover staan heel wat liedjes die perfect binnen de sound van SST passen, want daar heeft deze plaat het meest van weg: Black Flag die helemaal Greg Ginn is geworden en zijn lievelingsgeluid, dat op heel wat platen uit de jaren 1980 op zijn label SST was te horen, produceert. Niets mis mee wat ons betreft maar hardcoreadepten en rabiate Black Flag-fans zullen hier waarschijnlijk meer moeite mee hebben.