The Mother Of Virtues

Zeg maar peer-on, tegen dit kwartet uit New York City. Zo weten we meteen hoe we het horen uit te spreken, want we kwamen er zelf niet uit. Niet dat we het lang zullen onthouden. Wat we wel zullen memoriseren is de aanslag op lijf en leden die deze progressieve deathmetalfreaks met hun tweede album, een demo en de minicd ‘Fever Kingdoms’ daargelaten, op ons loslaten. Hun echte debuut maakten ze in 2011 met het album ‘An Excellent Servant But A Terrible Master. De kwaliteit van dat extreem harde en loodzware album overtuigde meteen de mensen van Relapse. Getekend en wel besloot de band om nog een stapje verder te gaan. Ze trokken Ryan Jones aan voor de opnames, een man met ruime ervaring voor het inblikken van extreme muziek die ergens tussen noise en metal zit. Hij werkte eerder met onder meer Today Is The Day, en die invloed horen we zeker bij Pyrrhon als het de maniakale stem van Doug Moore betreft. De plaat opent met een stukje onvervalste grind, genaamd ‘The Oracle Of Nassau’. Het zet iedereen op het verkeerde been. Wat volgt is een death- en black metalversie van vroege Neurosis met gelijke delen Gorguts, Ulcerate en Cryptopsy. Inderdaad, onder het extreme apocalyptische geweld gaat een immense beheersing van de instrumenten schuil. Technisch zijn ze zeer onderlegd al gaat het er hier absoluut niet om hun kunnen te etaleren. Elk staat in dienst van de onthutsende nummers, die psychedelica, satanisme, surrealisme en extreem donkere spielerei aaneensmeden tot een zeer genietbaar album dat alle genres van de extreme metal overschrijdt.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Pyrrhon_TheMotherOfVirtues
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!