House Of Cosy Cushions is het project van visueel kunstenaar Richard Bolhuis. Een Nederlander zouden we gezien zijn naam denken, maar eigenlijk komt hij vanuit Dublin overgewaaid, of hij verbleef er gewoon een aantal jaar. Het maakt allemaal niet zoveel uit. Hij vond er wel enkele muzikale vrienden en de ideale voedingsbodem om zijn ideeën vorm te geven, te oefenen tot hij voldoende tevreden was. Hij maakte er drie platen, waaronder eentje met Katie Kim, en verdiepte zich alsmaar meer in het echte kunstwereldje. Muziek is meer dan wat noten. Hij prefereert het maken van installaties met filmloops, hypnotiserende geluidsinstallaties, schilderijen en muziek allemaal samen en vormt ze tot een imponerend geheel. Zijn nummers zijn al even divers als zijn overige werk. Samen met Dominique Brackeva (trombone), Stephen Kiernan (drums), Saskia Meijs (viola, loops) en Bastian Teeuwen (zingende zaag) creëert hij een heel bevreemdende wereld. Zelf neemt hij gitaarloops, tapes, harmonium en zang voor zijn rekening die al dan niet in meer of mindere mate worden gebruikt. De liedjes op dit ‘Spell’ meanderen namelijk van bijna pure, uitgeklede folk over behoorlijk experimenteel aandoende stukken waarbij geluiden worden vervormd en bewerkt tot soms heel beangstigend aandoende geluidstapijten. Het industrieel aandoende ‘Mountain’ is daar een mooi voorbeeld van, net als de atonale vioolklanken in ‘Black Bat Dance’. Bolhuis waakt ervoor dat het geheel geen kakofonie wordt en speelt met het evenwicht tussen verontrustende klanken en lieflijk aandoende, hoewel sombere, folk. Hij slaagt wonderwel in zijn opzet en zorgt er tevens voor dat zijn plaat niet in één of twee luisterbeurten te doorgronden is.