Voor hun tweede plaat als Orcas lieten Benoît Pioulard en Rafael Anton Irisarri zich bijstaan door Michael Lerner (Telekinesis) op drum en Martyn Heyne (Efterklang) op piano en gitaar. Konden wij het eerder schetsmatige debuut uit 2012 nog best smaken, dan weet deze opvolger ons minder te beroeren. Yearling staat vol mistroostige popsongs die niet écht ontroeren. Nummers als Infinite Stillness’, met akoestische drums van Lerner, Half Light en Selah vinden aansluiting bij de etherische, verwaterde electropop van Apparat. Net als de Duitser zingt ook Pioulard niet heel toonvast. Door de gepolijste aankleding van de nummers missen wij de puurheid en de geloofwaardigheid van Pioulards solowerk. De songs met zang blijven te vaak hangen in het ijle, en zijn soms zo dromerig dat je er van gaat soezen. Beter zijn de zuiver instrumentale stukken: opener Pentrichor dat een mooie melodie heeft, en afsluiter Tell. Al is die laatste naar Irisarri’s maatstaf ook maar een weinig uitdagende ambientexcursie. De volgende keer mogen deze orca’s hun tanden gerust wat meer laten zien, want op ‘Yearling’ veroorzaken ze hoogstens een storm in een glas water.