Het blijft een mooi verhaal. Op haar zevenentwintigste kreeg een tandartsassistente de kans om een album te maken. Bloemenmeisje Linda Perhacs uit Californië grijpt de kans met beide handen. Parallellograms bleef na de release in 1970 vrijwel onopgemerkt. Langzaam groeide deze licht psychedelische folkplaat uit tot een cultklassieker. Het waren muzikanten zoals Devendra Banhart en Sufjan Stevens die het album liefdevol omarmden. Perhacs bleef de boot echter afhouden. Zelfs toen er in 2005 een opgepoetste heruitgave kwam. En nu is er op het label van Sufjan Stevens toch een opvolger gekomen. Vierenveertig jaar later dus. Perhacs nam twee producers onder de arm en kreeg onder andere de hulp van de vrouwelijke elektronicawizards Julia Holter en Nite Jewel. Veel van het album baadt dan ook in de gloeiende warmte die hun elektronica uitstraalt. Dat warme elektronicabad wordt gekoppeld aan de ietwat op leeftijd gekomen stem van Perhacs en haar psychedelische folkgeluid. Het resultaat klinkt als een triphopachtige psychedelische folktrip. In Prisms Of Glas zorgt Julia Holter ook voor een mooie glaciale achtergrondstem. Perhacs heeft dus een verdienstelijke poging gedaan om haar kenmerkende sound over haar jaren in de vergetelheid te tillen. En alleen daarom zou ze al respect moeten afdwingen. Probleem is wel dat de songs vaak te weinig emotionele impact hebben in vergelijking met die uit haar mystieke debuut. De walm van patchoeli overheerst soms iets te veel. We betwijfelen of binnen vierenveertig jaar deze plaat ook als een verloren gewaand meesterwerk zal worden omarmd.