In 2008 kondigde James Jackson Toth het einde aan van zijn alterego Wooden Wand. Toen al voorspelden we dat dit afscheid niet defintief zou blijken te zijn. En kijk, de afgelopen zes jaar voegde Toth zeven albums onder die naam aan zijn oeuvre toe. Dit album van deze troubadour werd opgenomen tijdens een muzikale trip die hem in verschillende Amerikaanse Staten bracht. Tijdens vier opnamesessies werd naast een basisgroepje muzikanten verschillende gasten uitgenodigd. Het resultaat is een haast klassieke Wooden Wand plaat geworden. Americana met licht psychedelische toetsen. Openen doet het album met het laidback gespeelde Alphadawn. Een rustig gitaartje, een slide die langs de gitaarsnaren gaat, haast jazzy drummetje, samenzang op tijd en stond. Muziek waar James Jackson Toth een patent op heeft de laatste jaren. Op deze manier zou hij nog tientallen platen kunnen maken. Dat hij daardoor langzaam van de radar verdwijnt is dan ook logisch. Gelukkig was er soms een opleving bij het uptempo gespeelde Adie. De elektrische gitaar wordt omgegord en vliegt hier en daar bijna de bocht uit. Het zijn dat soort momenten die je nog koestert als je de zoveelste plaat van de man beluistert. Het moment dat er nog eens iets gebeurt. Dat gebeurt veel te spaarzaam. Een kenmerk waaraan het merendeel van de muziek op deze plaat van Wooden Wand ook weer voldoet.