Het Amerikaanse duo Oulands weigert zich op haar debuut Love Is As Cold As Death aan voorspelbare paden te houden. De eerste track zet de luisteraar op het spoor van Depeche Mode: mechanische elektronische ritmes, eenvoudige maar doeltreffende melodie. Vervolgens neemt de muziek een wending richting triphop het tweede nummer is pure Lamb om vervolgens uit te komen bij een vorm van elektro-r&b zoals we die kennen van bijvoorbeeld The Weeknd. Ook zijn er invloeden uit de UK bass-hoek, en is de titeltrack een staaltje jazzy lounge waarop zangeres Melissa Smith haar niet onaanzienlijke kwaliteiten zeer effectief gebruikt. Voor elk wat wils, zou je zeggen. Tegelijk lijkt het er op dat de band heeft geprobeerd een zekere eenheid in hun sound te behouden, met als gevolg dat geen van de nummers erg uitgesproken is. Zo mist diezelfde titeltrack de ongeplijste randjes en zwier om het écht verleidelijk te maken. Ook is de productie erg braaf en vlak, vergeleken met een acts als bijvoorbeeld Evian Christ of Lukid. Dat is jammer, want op Love Is As Cold As Death staan een paar mooie liedjes die het verdiend hadden om met meer bravoure te worden uitgevoerd.