Minder dan een jaar na het debuut komen Planet Mu-baas Mike Paradinas (µ-Ziq) en zijn vrouw Lara Rix Martin al met een opvolger van Love & Devotion (zie GC#118). Als Heterotic belijden ze hun liefde voor synthpop uit de jaren 1980, zonder schaamte en zonder ironie. Of het die oprechtheid is, de sterke composities, of mijn zwak voor synthpop weet ik niet, maar feit is dat ik Love & Devotion destijds erg leuk vond en in de tussentijd alleen maar meer ben gaan waarderen. Ik keek dan ook erg uit naar deze tweede plaat, maar het is niet helemaal geworden wat ik er van gehoopt had. Een integraal onderdeel van Heterotic is de gladde productie, die immer nauw langs de grens met cheesiness vaart. Op de eerste plaat zorgde Gravenhurst voor de zang, en zijn wat droevige stem hield de liedjes stevig aan de goede kant van die grens. Voor Weird Drift vroeg het stel ene Vezelay voor de zangpartijen, en dat maakt meteen het verschil. Met zijn falsetstem zorgt hij voor een glad r&b-sausje waar Autre Ne Veut nog een puntje aan kan zuigen. Niet helemaal mijn ding dus, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat het allemaal wel goed in elkaar zit. Het is een feest van footwork-ritmes, arpeggios en gevatte melodieën. Op de nummers waar Vezelay niet aan mee werkt, wil het stel echter nog wel eens over de grens gaan. Zo is Sultana zo glad en cheesy dat je er haast agressief van wordt. Maar goed, we hebben de zomer nog voor de boeg, en misschien ga ik Weird Drift net als zijn voorganger met de tijd meer waarderen. We zullen zien.