Sleepmakeswaves is een kwartet uit Australië dat instrumentale postrock brengt, die qua intensiteit en opbouw lijkt op nummers van Mogwai, maar dan bombastischer en minder grimmig. Progrock zonder de overdreven precisie, maar met heavy basriffs, langgerekte synths en veel gitaren met pedalen. Dit is een heruitgave van de in 2008 in eigen beheer uitgebrache ep. Sinds 2007 brachten ze verschillende ep’s en albums uit, maar wel met overlappend materiaal dat in verschillende verbanden wordt heruitgegeven. Ook een album met remixes van onder andere 65daysofstatic en metalband Rosetta geeft blijk van hun muzikale ruimdenkendheid. Een album met nieuw live studiowerk is in de maak – de crowdfundingcampagne ervoor is in elk geval volbracht. De nummers variëren van bombastische en haast gothicachtige synthesizers en roffelende drumpartijen in ‘One Day You Will Teach Me To Let Go Of My Fears’ tot feeërieke shoegazeballades als ‘What We Cannot Speak Of, Must Be passed Over In Silence’. Welluidende songtitels die doen wat ze beloven! De titels op het afwisselende debuutalbum van de Poolse band Hokei daarentegen zijn kort en krachtig. Zo klinkt ‘Zodiak’ met rauwe gitaren en met langgerekte synths weemoedig als Joy Division en tegelijk schreeuwend zoals Sonic Youth in hun vroege jaren kon zijn. ‘Ho’ klinkt met repetitieve gitaarriffs met veel delay als een hedendaagse uitwerking van de openingsmaten van ‘Different Trains’ van Steve Reich. ‘Exe’ begint stevig, met in het eerste deel de stem schallend door een Vocoder, waarna het verder instrumentaal swingt en rammelt met steeds verder afglijdende dissonanten. Hokei is de naam van een Japanse vechtkunst waarbij het gaat om het onthouden en herhalen, van wat vroeger was naar iets dat in het nu bestaat; volgens de bandleden de juiste remedie tegen deze generatie van hoge bloeddruk en stress. Met een standaard viermansbezetting toch geraffineerd en veelzijdig werk, ergens halverwege een glijdende schaal tussen krautrock en postrock met goed geplaatste punk en noise-accenten.