Ontbijten deden we vandaag met de nieuwe van het uit San Francisco afkomstige Autopsy. Het heeft gesmaakt, dat is een feit. Drie kinderen aan het headbangen, een bruine boterham met een snee kaas, en paar koppen koffie en genieten van twaalf nummers uiterst degelijke technische death metal. De dag is goed begonnen. Alleen de stofzuiger werkte tegen, maar dat onding wil nooit meewerken. De kleinste heeft zelfs besloten om te spelen met de trein die hij net heeft ontdekt in een doos die eigenlijk niet voor hem bestemd was, zodat de tv uit kan. Autopsy werd opgericht in 1987 door brulboei Chris Reifert, die net Death de rug had toegekeerd, en Eric Cutler, bijgestaan door de kort nadien toegetreden Danny Coralles. Ze maakten enkele fel gesmaakte deathmetalplaten met een stevige portie doom en een punkattitude, om zich daarna te richten op Abscess. In 2008 werden twee nieuwe nummers opgenomen en in 2010 was er sprake van een echte reünie. Ondertussen draait het kwartet, ook nog bassist Joe Allen, op volle toeren en is er na het uitbrengen van ‘Macabre Eternal’ in 2011, de compilatie cd ‘All Tomorrows Funerals’, de Born Undead dvd in 2012, en The Headless Ritual in 2013, alweer een nieuw album. Een verzengend stukje muziek, dat is een feit. Autopsy is in bloedvorm en dat is aan de plaat te horen. De goorheid spuit alle kanten op, zoals altijd bij Autopsy, en het technisch kunnen van de vier muzikanten wordt volop geëtaleerd, zonder dat de nummers en het aanhoudende beukwerk eronder te lijden heeft. Vernieuwend is Autopsy al lang niet meer. Volleerde oudjes die de jonge honden het nakijken geeft, dat is Autopsy. Oud misschien, maar roestig? Helemaal niet, of het zou van bedorven rond gespat bloed moeten zijn.