Het trio The Good Hand uit Kampen / Zwolle deed ervaring op in bands als Stone In Egypt en Sidius alvorens in 2011 deze band werd opgericht. In GC#107 hadden we het reeds over het debuut van deze heren. Retrorock was het, en psychedelische rock, en spacerock, en progrock. The Good Hand is een beetje als Motorpsycho. Eten van vele walletjes, snel verveeld van een bepaald genre en hoppend naar een ander. Als het maar rockt, op welke manier dat zien we wel als we aan het spelen zijn. Dat was zo op het debuut en dat is net zo goed het geval op ‘Atman’. Arjan Hoekstra (zang, gitaar, toetsen, blaasinstrumenten), Ingmar Regeling (drums, zang) en Dennis Edelenbosch (bas, zang) zijn nog beter onderlegd en weten nog beter waar ze met hun band naartoe willen. En hebben ze daarvoor twaalf nummers nodig gespreid over eenenzeventig minuten, het zij zo. Tegelijk is dat een beetje het grote manco. De plaat duurt eigenlijk een beetje te lang om de hele rit de aandacht goed vast te houden en niet elk nummer spreekt ons evenveel aan. We kunnen er een paar uitpikken, iemand anders zal andere voorkeuren hebben, maar velen met ons zullen het allemaal toch net een beetje van het goede te veel vinden. Invloeden van Hawkwind, The Doors, Cream, Uriah Heep en hier en daar de popgevoeligheid van Queens Of The Stone Age domineren het geluid. Om het simpel te stellen is vooral de hardere rock van de jaren 1970 de grote inspiratiebron van het trio. Als dat uitpakt als het stevige titelnummer of ‘The Opposite’ hebben we daar niets op tegen. The Good Hand heeft het in zich om een echt sterke plaat neer te zetten met alleen klasbakken. Volgende keer een beetje doseren, en het komt goed.