Ze begonnen ooit als een coverband. De broers Meeuwis hadden ook al in 1992 het zot in de kop. Gelukkig zijn we nooit getuige geweest van hun probeersels. Met ‘Minutes To Midnight’ is het trio toe aan zijn derde volwaardige album, waar we dus nu proberen naar te luisteren. We doen ons uiterste best maar vinden het ergens jammer dat ze niet gewoon covers zijn blijven spelen van hun grote idolen Guns ’n Roses. Die band si er namelijk de oorzaak van dat deze heren muziek zijn begonnen maken. Ze trokken Richard Woodcraft (Radiohead, Arctic Monkeys, Duffy) aan voor de productie van dit album. Dat is zeer wel van hen, zoals ze hier zeggen maar verder hebben we daar geen boodschap aan. We horen ook zo wel dat alles aan deze plaat ruikt naar grote stadions en festivalweides die ergens rond Werchter gelegen zijn. Tien nummers lang zeuren, zagen en mekkeren in de aard van wat het grote festivalpubliek sinds het succes van Editors zo graag wil. Tien nummers lang alles uit de kast halen om zo groots en episch mogelijk te klinken met zijn drieën. Ze doen maar, als wij maar niet opnieuw hoeven te luisteren. Het had voor ons best nog eens zes jaar langer mogen duren alvorens ze een opvolger in elkaar knutselden. Laat ze nu maar voor eeuwig in die jachtvelden blijven. En van Suicide’s ‘Ghost Rider’ waren ze beter af gebleven.