Surf, rock, rock’n’roll en garage-rock schreeuwt het begeleidende schrijven bij het schijfje van deze band uit Long Beach, California. Het is nog vreemd dat ze niet schreven dat het punkrock is, al meldt het hoesje van de promo dat dan weer wel. Wat wij horen is echter brave huismoederrock die wel elementen van voornoemde genres in zich draagt, die echter allemaal netjes zijn glad gestreken. Plat gekookt samen met de patatten, de kruiden ontbreken omdat iemand in huis het anders niet lust. De boel is gestofzuigd, gedweild, elk stofje ontbreekt. Jammer voor de kinderen die straks thuis komen. Het speelgoed zit in de doos, er is opgeruimd, ook wat niet mocht. Er is weggegooid onder het mom van lenteschoonmaak zonder dat iemand anders er iets aan te zeggen had. We doen onze handschoenen aan. We gaan zelf ook een beetje afstoffen. Zonder handschoenen krijgen we een eczeemachtige uitslag op onze handen waarmee we het stof af doen. Tja, als dit een goede plaat zou zijn geweest, waren we te geboeid aan het luisteren en vergaten we dat het huis wel eens een afstofbeurt kan gebruiken. Een poetsvrouw zou kunnen helpen, met als enige taak: afstoffen. ‘Wayne Interest’ is blijkbaar eigenlijk een cassette, bij ons een cd. Die hoeft niet te worden afgestoft. Die vliegt zijn hoesje in, en belandt dan ergens onder een hoop. Stof misschien, dat we ooit wel eens zullen verwijderen. We zijn huisman, maar een beetje een rare.