Kevin Verwijmeren debuteert (www.softcorridor.net) met een plaat die nauw verwant klinkt met zijn familienaam. Levend en ademend in Delft en afgestudeerd fysicus reist hij reeds jarenlang met het openbaar vervoer, meestal voor lange afstanden en dus voor een langere tijdsduur. Dan kijkt een mens door het raam en gaat aan het nadenken, aan het mijmeren en filosoferen. Het vormt de basis voor ‘s mans muziek. De resulterende negen stukken op deze eersteling zijn ambient waarin toch iets gebeurt. Het is een tocht naar verstilling, met hier en daar een blik van verwondering. Het is muziek om naar te luisteren en weg te dromen, starend naar een koe, een regenbui, een wei vol maïs of een vervallen stal, zonder een moment te vervelen. Genietend van het kleine, het landelijke, het alledaagse. Honderd exemplaren zijn er gemaakt, met de cd die een vinyllook meekreeg. Voor toen euro kan er eentje van u zijn. Taiga Remains is het project van Alex Cobb, dat met ‘Works For Cassette’ (vinyl of digitaal, www.helenscarsdale.com) tot een hypnotiserend einde komt. Niet dat Cobb er helemaal mee ophoudt. Hij heeft gewoon besloten om onder zijn eigen naam verder te werken. Zo kan hij een andere insteek proberen om zijn drones vorm te geven. Hier klinken die lekker gruizig, een beetje verontrustend en storend. Het kabbelende is niet echt aan Cobb besteed, of toch, want naar het einde toe van de vijf stukken tellende plaat bolt hij uit, laat hij het los, droomt en kabbelt het tot het project, definitief, in slaap sukkelt. Slaapopwekkende of slaapverwekkende drones, we kunnen het schrijven die onze cd-verdeler op een post-it schreef, niet goed lezen. Zelf hebben we er echter geen last van. De trage en ingetogen drones wekken een gemoedelijke sfeer op waar we wel van kunnen genieten als de kinderen eindelijk besluiten om even rustig aan te doen. Misschien komt het wel door de sfeervolle stukken die Chvad SB ons voorschotelt. De man is actief sinds 1991, runt Facility Records en werkte onder meer met Tongue Muzzle, The Qualia en recent met Controlled Bleeding. Deels geïmproviseerd, deels op voorhand uitgewerkt klinkt ‘Crickets Were The Compass’ vooral als een mengeling van een soundtrack en een soundscape. Hier en daar licht dissonant of melodieus, kabbelt de plaat rustig verder en draait de aarde traag maar zeker zijn rondjes, zoals het afsluitende titelnummer ook zelf aangeeft. Walt Thisney Mondo Cosmico sluit onze trip af, en doet dat op kosmische wijze. Uit Lissabon, Portugal zetten ze een drone neer waarin lijkt dat heel wat met een harmonium werd geknoeid, op een buitenaards aandoende zondagmiddag. De naam van het project wijst al op een dosis absurditeit en dat zit ook een beetje in de muziek verweven. Tangerine Dream met een hoek af, muziek voor een animatiefilm waarin alles net niet klopt. It’s A Mad World, al doen Tears For Fears hier absoluut niet ter zake.