Roger Buzz Osbourne, King Buzzo dus, is al meer dan dertig jaar actief als leider van The Melvins. Zijn maatje Dale Crover, die er net niet van bij het prille begin bij is, mocht deze keer lustig verder trommelen en een pintje drinken, want Buzz had zin in een soloplaat. Ze wordt aangekondigd als zijn eerste, maar echt kloppen doet dat niet. We herinneren ons de drie platen waarop elk lid van The Melvins (in die periode) een Kiss-achtig masker opkreeg en ze alle drie een eigen album uitbrachten. Eigenlijk ep’s, al duurde de ene al wat langer dan de ander. Buzz deed Gene Simmons; en Dave Grohl -die hij al kende van diens dagen in Scream en die Buzz na het uiteenvallen van die band de weg wees naar Kurt Cobain, gaf toen acte de présence. Dus toch niet echt helemaal in zijn uppie. Nu wel. Zeventien nummers staan er op ‘This Machine Kills Artists’. En het is wel even schrikken, want er is alleen zijn stem en een akoestische gitaar. Niets meer, niets minder. Osbourne heeft natuurlijk een zeer herkenbare stem, toch voor ieder die zijn werk een beetje kent, en ook zijn speelstijl is geregeld te herkennen. Akoestische gitaar spelend op zijn Melvins’, al is het wel vreemd om de man zo ingetogen bezig te horen. Hij heeft er zelf duidelijk vertrouwen in dat zijn liedjes sterk genoeg zijn, want hij gaat er ook de hort mee op. Zelf vinden we de liedjes wel oké, maar ze zijn niet beter of slechter dan het leger singer-songwriters dat de aardbol bevolkt. We zijn absoluut niet onder de indruk, zelfs al zit er behoorlijk wat vreemde Buzz-humor in de teksten. Uiteraard juichen we wel toe dat King Buzzo na al die jaren gewoon zijn zin blijft doen, of dat ons nu bevalt of niet. Wel even opletten dus bij het aanschaffen van deze plaat. King Buzzo speelt troubadour, en dat is toch een onverwachte carrièrewending.