De cd Dust bestaat uit een enkele track van een klein half uur. Dat is niet lang, maar de Zwitserse componist en geluidskunstenaar Antoine Chessex zet hier wel een mooie, intense compositie neer. Het stuk laat langzame ontwikkelingen horen, of een trage ontwikkeling in verschillende fasen. Tegen de aanhoudende toon van violen (Elfa Rún Kristinsdóttir, Ekkehard Windrich en Steffen Tast) klinken willekeuriger elektronische geluiden en tapes (Valerio Tricoli: metalig, sissend, als onweer krakend. De toon van de violen glijdt langzaam omhoog; soms tegelijk, soms gaan de drie violen elk in eigen tempo. Een wegebben blijkt slechts de stilte voor de beweging naar een definitieve ontlading. Clusters van glissandi worden vergezeld van elektronische drones, hoog en laag. Lagen schuiven over elkaar. Sneller en heftiger klinken de violen, nerveus cirkelend op grote hoogte. Dust is om te ondergaan en te koesteren.