In 1999 richtten Jake Cavaliere en Johnny Devilla (instrumentale surfband The Bomboras) Lords Of Altamont op. Ruige rock’n’roll spelen is het doel van deze band. En daar mag best een Farfias-orgeltje bij. Vijftien jaar verder, en een tijdelijk lid in de vorm van Michael Davis van hun helden MC5 later, vond de band het tijd om eer te betonen aan het festival waaraan ze hun naam ontleenden. Het kwartet, dat in zijn bestaansjaren eerder een duiventil dan een vaste band was, met leden die eerder bij The Cramps, The Fuzztones, Primadonna, The Chelsea Smiles, The Superbees en de eerder vernoemde Bombaras speelden. De band steekt een handig stamboompje in het hoesje, waarop te zien is wie wanneer allemaal bij de band speelde. Ze doen het festival uit 1969 op hun eigen manier herleven, door het brengen van veertien nummers die destijds op Altamont weerklonken. ‘You And Me And Pooneil’ van Jefferson Airplane klinkt bijna als een song van The Fuzztones. ‘Gimme Shelter’, ‘Stray Cat Blues’ en ‘Sympathy For The Devil’ zijn goede imitaties van The Stones en stralen hetzelfde hitsige gevoel uit als de originelen. The Flying Burrito Brothers (‘6 Days On The Road’, al en cover van een liedje dat voor her eerst werd vertolkt door Dave Dudley) en nog een rist anderen komen eveneens aan bod. Lords Of Altamont laten het gros klinken als The Stones en maken er een leuk maar weinig memorabel feestje van.