Jeff Kelly is een muzikant uit Seattle die altijd een beetje onder de radar is gebleven. Toch wordt zijn werk alom gewaardeerd, zeker in middens waar liefhebbers van garage, psychedelica n eigenzinnige rock-‘n-roll de dienst uitmaken. Hij begon de band Green Pajams in 1984 en datzelfde jaar zag hun debuut ‘Summer Of Lust’ het licht. Hij pende sindsdien een indrukwekkende catalogus bij elkaar. Green Pajamas was zijn hoofdbezigheid, maar ook met Goblin Market (minder frequent) en solo (regelmatig) maakte hij een aantal platen. Het veelvuldig uitbrengen van zijn werk is uiteraard een stuk gemakkelijker gezien het meeste verschijnt op zijn eigen label, Green Monkey Records. Recent kende zijn output een ware hausse, met een resem kort na elkaar verschenen nummers. En daar komt er dus alweer eentje bij, de opvolger voor ‘Coffee In Nepal’ uit 1987. Die al lang niet meer verkrijgbare plaat maakte hij indertijd samen met de schilderes Susanne Kelly, met wie hij net in het huwelijksbootje was gestapt. De twee zijn nog steeds samen en Jeff Kelly besloot om al zijn projecten even te pauzeren en alsnog een opvolger klaar te stomen. En zo gebeurde. Dertien liedjes maakten ze samen, al zijn er een heel aantal (‘David’, ‘Cry, Cry, Mary Cry’, ‘Never Yell’) die net zo goed tot het oeuvre van Green Pajamas, of zijn soloplaten want dat is eigenlijk bijna hetzelfde, zouden kunnen behoren. Gedreven psychedelische jengelpop dus, al komen de Kelly’s hier en daar verrassend uit de hoek. ‘The Loneliest Soul’ bijvoorbeeld bevat meer jazzy elementen dan we ooit eerder van hen hoorden, en ‘Rowboat To The Moon’ klinkt bijna als een eerbetoon aan Kurt Weill en Bertold Brecht. ‘Honey Please Come Home’ drijft op bezield pianospel, wat ons doet besluiten dat Kelly, al lijkt het soms een stroom releases, er toch steeds weer slaagt om boeiende collecties liedjes op ons los te laten. Met of zonder zijn eega.