Met WOTH heeft de Belgische zangeres en actrice Liesa Van der Aa een krachttoer van ruim twee uur lengte afgeleverd. Op drie schijven volgt ze een vroeg-Egyptische begrafenisritueel: een definitief oordeel waarin het hart van de overledene gewogen wordt om uit te maken of diens daden rechtvaardig waren en niet indruisten tegen de orde der dingen. Elke schijf vertegenwoordigt een staat van het hart – het is respectievelijk te zwaar, te licht, en in balans. Gezondheid, schaduw, namen, bewegingsvrijheid, het hart en de hemel met zijn wachter – dat zijn de onderwerpen die steeds aan bod komen, steeds vanuit een ander perspectief belicht. Bij het zware hart hoort elektronica. Van der Aa neemt je daarin mee naar oorden van duisternis, feilloos uitgedrukt in het bijna toonloos reciteren van haar teksten, de elektronische verveelvoudiging van haar stem en de industriële klanken die ze met collega-musici uit synthesizers oproept. Het legt een razernij bloot die bedrieglijk kalm naar binnen kan slaan, dan weer aankomt als verwoestende storm. Een zichzelf opvreten in breekbare eenzaamheid ligt steeds op de loer. Op de lichte schijf maakt de elektronica plaats voor akoestische instrumenten. De muziek klinkt aanvankelijk nog beklemmend, maar er zit meer lucht en ruimte in. Warme compassie doet zijn intrede. Er is zelfs gelegenheid voor een voorzichtig walsje, waarin Van der Aa zacht de stap van jeugd naar volwassenheid overpeinst. Opvallend genoeg drukt ze het idee van evenwicht op de derde schijf uit in muziek die zich in pop wentelt, een beetje verveeld zoals ze zelf zegt. Zo erg is het nu ook weer niet, maar het gebrek aan balans op de andere twee schijven is spannender. Elke schijf wordt omlijst door de zang van 42 rechters die commentaar geven en een eindoordeel vellen – opgenomen worden in het al. Van der Aa heeft een groot aantal zangers en muzikanten bij ‘WOTH’ betrokken. Vanaf december gaat ze ermee toeren.