Zuid-Afrika is niet alleen het land van de zoetgevooisde isicathamiya van Ladysmith Black Mambazo en de elektronische dreunen die de shangaan op hoge snelheid uitdeelt. Het land heeft ook fantastische jazzmusici voortgebracht, zoals saxofonist Dudu Pukwana, trompettist Mongezi Feza en pianist Chris McGregor. Spirit Of Malombo is gewijd aan drummer Julian Bahula, die net als de eerder genoemde jazzmensen pas internationaal kon doorbreken nadat hij in 1973 het apartheidssysteem in eigen land ontvluchtte en zich in Engeland vestigde. Deze dubbel-cd omspant een periode van achttien jaar, vanaf 1966. Bahula drukt zijn stempel op de verschillende groepen door de Afrikaanse trommels die hij bespeelt. Aanvankelijk werkt hij vooral in kleine bezettingen, met naast slagwerk alleen gitaar en fluit. Soms aangevuld met bas, elektrisch orgel en saxofoon. Na zijn vertrek uit Zuid-Afrika worden de bands groter en heeft hij betere apparatuur tot zijn beschikking. Dat is te horen op de tweede schijf. Hij neemt ook regelmatig plaats achter een drumstel. Zijn Afrikaanse herkomst blijft herkenbaar in de ritmes die hij de muziek meegeeft en hij weet uitstekende musici om zich heen te verzamelen in de diverse incarnaties van zijn ensemble Jabula. Maar op live opnamen spelen ze soms akelig vals. En hij trekt steeds meer richting mainstream jazz. Het wordt gladder, meer poppy. Er zijn nog wel uitschieters, zoals een hoog oplaaiende saxofoonsolo op Tlhompho, maar die wordt dan meteen gevolgd door kleffe, ingeïnspireerde omzwervingen op toetsen. De eerste schijf is opzienbarend, vooral door de verbeeldingsrijke duetten tussen de trommels en de elektrische gitaar. De tweede heeft daar te weinig aan toe te voegen, al hebben ze er wel een geweldige uitsmijter aan weten te plakken.