Usnea heeft al een split uit met Ruins, weliswaar de Duitse band en niet de Japanse. Verder hebben ze een naar zichzelf genoemde cassette en dito lp op twee kleine labels. Toch wisten ze de aandacht te trekken van het veel grotere Relapse, een label waar de muziek van Usnea perfect op past. Vier stukken prijken op dit album, wat we eigenlijk als hun echte debuut kunnen beschouwen, want wie de overige releases van deze band reeds hoorde, zit zeer diep in de ondergrond. Vier nummers zegt u, wel het zijn vier epische stukken waarvan het kortste iets meer dan twaalf minuten in beslag neemt en het langste iets meer dan een kwartier. In die tijd slaagt Usnea er in om sludge en doom met elkaar te verenigen, en er hier en daar ook nog wat death en black metal aan toe te voegen. De stukken worden traag opgebouwd, met hier en daar een uitbarsting, die net zo goed van de stem of van een van de instrumenten kan zijn. Twee gitaren, bas, drums en zang, meer heeft het kwartet niet nodig om dit uitstekende album bij elkaar te schrijven. Opener ‘Living In Ruin’ zet meteen de toon. Trage mokerslagen en ijselijke zang zorgen voor een deprimerende sfeer, die de ganse plaat domineert. Hier en daar duikt plots een versnelling op of een andere manier van zingen, waardoor geen van de vier lange stukken ook maar een moment verveelt. Ze gebruiken elementen die doen denken aan zowel Disembowelment als High On Fire en zetten tegelijk een modern geluid neer dat verwant is aan Snailking, Yob en Indian. In de overtreffende trap zouden we bijna durven stellen, want deze vier nummers gaan nog een stukje verder dan wat voornoemde bands in hun mars hebben. Usnea is niet alleen een ontdekking van het label, maar tevens eentje voor ons. Dit is doom en sludge van het allerhoogste niveau, dat ons na ettelijke luisterbeurten nog steeds murw weet te beuken.