Eerdere releases van Mark Tamea stonden vaak vol vaak pure musique concrète, maar op Five Augmented Locations spelen field recordings de hoofdrol. De verbeteringen waar de titel naar verwijst gebeurde vaak ook op locatie, waarbij Tamea ter plaatse overdubs maakte, afspeelde en zichzelf één kans gaf om ze goed te keuren, of meteen weer weg te gooien. Het is niet duidelijk hoeveel hij daarna in de studio nog toevoegde, maar kwaliteit van de muziek is hoog voor zon ad hoc werkwijze. Het zou leuk zijn om Tamea een keer live aan het werk te zien, bijvoorbeeld ergens midden in de duinen, zijn opnamen terugspelend naar de omgeving. De mate van bewerking verschilt sterk per nummer. Op de tweede track lijkt er bijvoorbeeld nauwelijks meer van over te zijn gebleven van de opnamen, en heeft Tamea ook samples van instrumenten toegevoegd. Maar op de openingstrack vliegen meeuwen het beeld in en uit, terwijl voetstappen mengen met elektronische bits en blorps, en het begin van een ritme. Elders schuift het geluid heen en weer tussen een drone en geloopte samples van stromend water. Soms zijn er relatief lange passages die uit puur omgevingsgeluid bestaan, zoals de kerkbezoekers op Sint Stevenskerk, maar altijd komt er wel weer een element tevoorschijn dat een ritme of motief uit de geluiden weet te maken. De manipulaties zijn soms minimaal, maar net genoeg. Het idee dat ik soms bij pure field recordings krijg dat ik ook gewoon ergens in de stad of een weiland kan gaan zitten, heb ik hier nergens. Een aanrader voor liefhebbers van het genre.