Noorwegen, het land waar zelfs een hotdog niet in mijn reisbudget paste. Je vergeeft het ze evenwel, dit land dat op maatschappelijk vlak in alle stilte een beslissende voorsprong op de rest van de wereld lijkt genomen te hebben. Alleen muzikaal wou het tot voor kort niet zo vlotten, maar de laatste jaren kwamen toch enkele goede, zij het niet spectaculair vernieuwende groepen de fjorden afgevaren richting West-Europese wateren: Kings of Convenience, St Thomas, White Birch, Röyksopp, Motorpsycho als wilde eend in de bijt. Bright Paper Werewolves stond geboekstaafd als een song van Guided By Voices (verzin maar eens een naam waar Bob Pollard niet voor je is opgekomen) maar is sinds hun titelloze debuut ook een aardig Noors groepje dat lofi-, twee- en elektropopinvloeden shaket tot een weinig memorabele maar niettemin smaakvolle substantie. Begin met Broadcast, trek daar alles van af dat je met Britten en Birmingham associeert (een zekere geaffecteerdheid bijvoorbeeld) en tel er bij wat door je hoofd spookt als je aan Scandinaviërs denkt (sereniteit, een charmante wereldvreemdheid, een oor voor melodie, een voorliefde voor spacey geluiden), en je komt ergens in de buurt uit van Bright Paper Werewolves.