1. jamesreindeer
Alhambra
ستة ستة سبعة
(mismrecords)
De in Duitsland residerende Brit James Lorkins is schrijver, producer, rapper (als jamesreindeer), beeldend kunstenaar en filmmaker. Na een reeks eps is ستة ستة سبعة zijn volwaardige debuut met free jazz-doom-rap vol Arabische invloeden (waaronder atmosferische field recordings en oed), hypnotiserende baslijnen, doomy ritmes en de wat geknepen stem van Lorkins zelf, zoals te horen op Alhambra.
2. Charles Hayward
Hubble Bubble
One Big Atom
(Continuity… Records)
Charles Hayward is slagwerker, zanger, muzikaal vrijdenker, kritisch wereldbeschouwer en trommelt vaak, al improviserend, op enkel een snaredrum. Mr is het niet, maar veel is het wel. Het heeft gelaagdheid en dynamiek. Vaak zingt Hayward daarbij nog zijn kritische teksten met die typische stem en prachtige Britse dictie. Luister naar Hubble Bubble.
3. Transistor
Sleepwalker
The Din Of Eon
(Dac Records)
Transistor is al sinds 2009 het samenwerkingsproject van de in New York residerende Amerikaanse zanger Ben Miller (ex-Destroy All Monsters) en de Franse multi-instrumentalist en componist Franck Vigroux, die invloeden vermengen uit zowel industrial, punk en elektroakoestische muziek. The Din Of Eon start tamelijk rustig, maar het echte feest begint op het tweede deel van het album, waar sterke referenties naar intense bands als Suicide opkomen, zoals te horen op Sleepwalker.
4. deNeuve
Morningboy
Old Bruce
(Blowpipe)
deNeuves Andr Bach en Mark Tegefoss hebben eerder met Tox Modell en Tecnoville een niet te onderschatten rol gespeeld in de begindagen van de new wave. Met Det Wiehl ging het duo meer de kant op van soundtracks en soundscapes voor video, installaties en documentaires. Dat ze van huis uit gitaristen zijn, is op Morningboy overduidelijk te horen, al vullen ze de gaten met een flinke lading elektronica.
5. Culted
Illuminati
Oblique To All Paths
(Relapse)
Oblique To All Paths is de logische voortzetting van het Culted-debuut Below The Thunders Of The Upper Deep uit 2009. Het kwartet (gitarist Michael Klassen, bassist Matthew Friesen, drummer Kevin Stevenson en zanger Daniel Jansson) vertrekt vanuit een gezamenlijke fascinatie voor bands als Sunn o))) en Khanate, maar focust meer op doom en de uiterst negatieve toonzetting van extreme black metal, zoals te horen in Illuminati.
6. Krohn Jestram Lippok
Der Zug am Leibe
Dear Mister Singing Club
(Distillery)
Bernd Jestram en Ronald Lippok vormen samen Tarwater (en voorheen Ornament und Verbrechen) en samen met schrijver-muzikant Alexander Krohn namen ze het album Dear Mister Singing Club op. Muzikaal is het veelal inventieve pop, en een groot deel van de gebruikte teksten afkomstig van hedendaagse Berlijnse dichters hebben een dadastische inslag. Zo ook Der Zug am Leibe met zijn prachtige tekst en het gejaagde treinritme.
7. Nothing
Somersault
Guilty Of Everything
(Relapse)
Het door Domenic Palermo aangevoerde kwartet Nothing uit Philadelphia brengt met debuut Guilty Of Everything een donker album vol nu-gaze dat refereert aan Slowdive, My Bloody Valentine en Jesu. Negen kleine meesterwerkjes, negen introspectieve, wondermooie pareltjes gedrenkt in meanderende feedback en intrigerende zanglijnen, met Somersault als knap topstuk.
8. Selaxon Lutberg
The End of an Old Man
Simboli Accidentali
(Denovali)
Selaxon Lutberg is het ambientproject van de Italiaanse artiest Andrea Penso. Simboli Accidentali is zijn derde album met een in dit geval zeer persoonlijk en (daardoor?) ingetogen karakter. Demdike Stares Miles Whittaker masterde de verzameling (bewerkte) gitaargeluiden, orgels en gruizige tape- en vinylloops tot een ambient/postrockgeheel dat referenties oproept aan Labradford en William Basinski. Luister naar The End of an Old Man.
9. Mirt
Rite 2
Rite Of Passage
(Monotype)
De Pool Tomasz Mirt maakte sinds 2001 al negen albums. Zijn recente Rite Of Passage bevat knappe, ingehouden synthmuziek gemaakt met enkel modulaire synthesizers. Mirt heeft aan een thema van een paar noten genoeg om een basis neer te leggen, waarna hij uit zijn oscillatoren geluiden tovert die het midden houden tussen synthese en geluidseffect. Ritme is er in de vorm van onderhuidse pulsen en het geluid is een beetje verwaaid, wat de muziek een spannende sfeer geeft. Rite 2 is hiervan een prachtig voorbeeld.
10. Suzanne Ciani
Lixiviation
Lixiviation
(Finders Keepers)
De Italiaans-Amerikaanse Suzanne Ciani is een pionier van de elektronische muziek, die vanaf de jaren 1970 met haar analoge modulaire Buchla-synthesizer zowel commercieel werk (zoals advertenties voor Coca-Cola) alsook meer vrij werk maakte. Finders Keepers verzamelde op Lixiviation niet eerder uitgebracht werk uit de periode 1969-1985 (zoals het titelnummer), daarna stortte Ciani zich op new age.
11. Oliver Coates
Cello & Whirlies
Towards The Blessed Islands
(PRAH Recordings)
De Britse cellist en componist Oliver Coates ging op zijn debuut Towards The Blessed Islands heel ver om de klank van de cello te manipuleren. Zo nam hij op in uiteenlopende ruimtes en locaties (kerken, boorplatforms, treinstations), gebruikte speciale strijkstokken, maar hanteerde eveneens meer muzikale technieken als distortion, boventonen en dynamiekverschil, zoals te horen op Cello & Whirlies.
12. Raz Ohara
Two Young Mates
Moksha
(Album Label)
De in Berlijn woonachtige Deen Raz Ohara heeft zichzelf opnieuw uitgevonden: rond de eeuwwisseling maakte hij gitaarliedjes, tegenwoordig bedwelmende dub met zijn stem vaag op de achtergrond. Op Two Young Mates, afkomstig van zijn derde album Moksha, overheersen trage abstracte dub, kabbelende drones, korte organisch klanken en half gefilterde ritmes van een gitaar.
13. Lucy
Leave Us Alone
Churches Schools And Guns
(Stroboscopic Artefacts)
Op zijn tweede album Churches Schools And Guns gaat de Italiaanse Berlijner Lucy zeer genspireerd maar tamelijk bedeesd aan de haal met gruis, tegen elkaar opbotsende melodien en elektronisch geknetter. Hij is dreigend, innemend en oncomfortabel zonder dat hij brute kracht gebruikt, zoals op het gelaagde, licht dubby en hypnotiserende Leave Us Alone.
14. Thug Entrancer
Death After Life IV
Death After Life
(Software Recording Co.)
Ryan McRyhew, a.k.a. Thug Entrancer, produceert een cross-over tussen electro, techno en juke met weinig meer dan TR-808, TB-303 en een enkele synthesizer. McRyhew maakt muziek die ademt, met veel ruimte waartegen de pure klanken maximaal tot hun recht komen. Subtiele minimal technonummers en electro worden afgewisseld met footwork waarop moody synthesizers mooi afsteken tegen de nerveuze ritmes. Death After Life IV is zon springerig nummer vol pure klanken.
//////
De Gonzo (circus) Mixtapes
De maandag staat bij Gonzo (circus) in het teken van Mixcloud Monday; een online rubriek waarin elke week een mixtape wordt gepubliceerd die is samengesteld door een festivalbaas, artiest of labeleigenaar. De afgelopen weken hebben verschillende Gonzo (circus)-medewerkers een mixtape samengesteld met hun culturele en muzikale hoogtepunten van 2013. Het gaf een mooi overzicht van wat wij het afgelopen jaar mooi, ontroerend, vernieuwend en bijzonder vonden. Daarnaast vonden in januari natuurlijk de Mind The Gap Nights plaats. De twee mixtapes met muziek van artiesten die tijdens MTGN optraden, vormden een fijne opwarmer voor de avonden tijdens het International Film Festival in Rotterdam. Niet te missen was ook de mixtape van Oliver Barret de man achter Petrels die op 21 februari 2014 het door Gonzo (circus) gecureerde nevenprogramma verzorgde bij Listen To This in het Muziekgebouw aan t IJ.
Maar er staat ook veel moois aan te komen. Zo wordt de Mixcloud Monday van 10 maart gewijd aan Oddpop, een festival in Brussel voor ‘vreemde’ muziek. Eind maart kunnen we een mixtape verwachten met muziek van The Sound Of The Underground, een festival voor noise, psychedelia, indie pop, avant-garde, experimentele elektronica en nog veel meer. April wordt afgesloten met een mixtape van een artiest die optreedt tijdens de Bozar Nights in Brussel.
Houdt de website dus ook op maandag in de gaten, voor de Mixcloud Monday. (sw)