01. Staatseinde
Ruimtevaart Voorbij
cd: Kamp Holland (Enfant Terrible)
Twee jaar na een opnamesessie in 2004 beluisterde Kommander Neorej het bandje, nam de ideen opnieuw op en belandde per abuis op een podium met drummer Doctor Slacht-Zeuger en zangeres Frau Jacke. In 2009 voegde bassist Superintendentur Morritz zich bij het trio en een jaar later stond hun uitermate catchy ‘Ruimtevaart Voorbij’ (het Nederlandse antwoord op ‘Fred Vom Jupiter’) op de verzamelaar ‘Kamp Holland’.
02. Ital Tek
Strangelove V.I.P.
cd: Midnight Colour (Planet Mu/ Konkurrent)
Ital Tek, het alias van Alan Myson uit Brighton, bewijst met zijn tweede album Midnight Colour (wederom op Planet Mu) nog steeds zijn status van (sub)topper. Ital Tek is geen dubstepproducer pur sang maar maakt een hybride mix van Warpiaanse elektronica en dubstep. ‘Strangelove V.I.P. is een nummer dat de elastische en broeierige dubstep vermengt met scherpe en doorwrochte programmering la Aphex Twin.
03. !!!
The Most Certain Sure
cd: Strange Weather, Isn’t It? (Warp Records/ V2)
!!! dook voor haar nieuwe album ‘Strange Weather Isn’t It’ onder in de Berlijnse technoscene, wat verrassenderwijs resulteerde in een album waar meer zang op te vinden is dan ooit. Het is de punkfunk die we al kenden van !!!: uiterst dansbaar en goed te behappen. Het gehele album is uiteindelijk relatief doorsnee, maar kent een paar springerige nummers die lang blijven hangen, zoals ‘The Most Certain Sure’.
04. Efdemin
The Pulse (John Beltran’s Summer Light Remix)
cd: Curle 25 So Far (So Good) (Curle/ N.E.W.S)
Efdemin, het alias van de in Berlijn woonachtige Phillip Sollmann, kenden we reeds van het Hamburgse Betalounge, en het Berlijnse Dial. Ook het vier jaar oude Gentse toplabel Curle dat grossiert in clicks & cuts, zwoele deephouse, tribal ritmes en sferische donkere techno en dat recent zijn vijfentwintigste release vierde heeft Efdemin in zijn gelederen. Het verzamelalbum ‘Curle 25 So Far (So Good)’ bevat onder meer Efdemins schitterende ‘America’, maar ook de sterke, relatief lichtvoetige Beltran-remix van Efdemins ‘The Pulse’.
05. Elektro Guzzi
Black Egg
cd: Elektro Guzzi (Macro)
Vijf lange jaren heeft het driemanschap Bernhard Hammer, Jakob Schneidewinde en Bernhard Breuer, alias Elektro Guzzi, in hun studio doorgebracht alvorens ze hun huiswerk op de wereld loslieten. Het is inmiddels een liveband die techno speelt op drums, bas en gitaar, waarbij de interesse van de Oostenrijkers vooral uitgaat naar de structuur en de opbouw van de nummers. Hun debuut ‘Elektro Guzzi is dan ook een uitstekende fusie van minimale dubtechno, dolgedraaide percussie en glinsterende clicks & cuts, zoals te horen op ‘Black Egg’.
06. Aoki Takamasa
RN3-09
12″: Ununtrium/ RN-Rhythm-Variations (Raster-Noton)
Japanner-in-Berlijn Aoki Takamasa heeft aan nipt twintig minuten genoeg om zijn visitekaartje nogmaals af te leveren, dit keer op Raster-Noton. De Japanner produceerde voor de 12inch ‘Ununtrium/ RN-Rhythm-Variations’ vier nummers die het midden houden tussen funk, techno en dub. ‘RN3-09’ wordt gekenmerkt door geknipte- en geplakte repetities la SND en Frank Bretschneider, al weet Takamasa ook voldoende eigen accenten te leggen.
07. Oren Ambarchi
Live At Jazz A Luz (excerpt)
Exclusief
De Australische multi-instrumentalist Oren Ambarchi ontlokt aan een toon (of deze nu van een gitaar, een prepared piano of een cimbaal afkomstig is) harmonische onder- en boventonen die hij laat verglijden tot geraffineerde drones. Sommige nummers zijn uitgebeend tot op het bot, terwijl hij in andere nummers texturen op elkaar stapelt tot er minimale ritmes en verdoken melodien ontstaan. Op ‘Live At Jazz A Luz (excerpt)’ filtert Ambarchi zijn gitaarklanken tot er weinig meer overblijft dan een warm gebrom.
08. The North Sea
Missed Court Dates
cd: Bloodlines (Type/ Konkurrent)
The North Sea begon zo lieflijk, in 2004, met meanderende freak-folk. In 2008 schakelde Amerikaan Brad Rose (die eveneens het Digitalis-label runt) over naar drones, en op zijn tweede album ‘Bloodlines’ horen we vooral ‘industrile horror’. Weinig nummers kennen een rustige opbouw; de meeste slaan in als… Jack Torrance’s bijlslag in ‘The Shining’. Zo ook ‘Missed Court Dates’, waarin we veel metaalpercussie, gerommel met kettingen en referenties aan oude power electronics (zonder het infantiele geschreeuw) horen.
09. Rangda
Waldorf Hysteria
cd: False Flag (Drag City/ Munich Records)
Rangda is een trio bestaande uit de meestergitaristen Ben Chasny (Six Organs Of Admittance) en Sir Richard Bishop (ex-Sun City Girls), plus de fenomenale drummer Chris Corsano. Het helse drumwerk en de scheurende gitaren domineren het album False Flag. Prijsnummer Waldorf Hysteria is een chaosbom van formaat, een blast voor de oren, een onderdompeling in felle, naar improvisatie neigende, zware psychedelica.
10. Alina Orlova
Vaiduokliai
cd: Laukinis Suo Dingo (Fargo/ Munich Records)
Alina Orlova goochelt met haar stemgeluid flink in de hogere regionen. De Litouwse zingt op ‘Laukinis Suo Dingo’ in haar moedertaal, en laat haar muziek lekker eenvoudig en kaal. Geen drums of computers; bij voorkeur wordt haar indrukwekkende stem ondersteund door een piano, harp of strijkers. Dat doet ze meestal in downtempo, maar op het sterke ‘Vaiduokliai’ geeft een accordeon het tempo aan en dan gaat het zwieren.
11. Films
Little Forest
cd: Messenger (Noble)
Wie er achter Films zit, is onduidelijk, maar het lijkt erop dat er leden bij betrokken zijn van Anoice uit Tokio, dat zich in het gebied tussen modern klassiek en post-rock beweegt. Met strijkers, piano, glockenspiel, zachte elektronica en ijle vrouwenstemmen bouwt Films op haar debuut ‘Messenger’ mooie thema’s, die soms direct lijken te refereren aan bestaande filmmuziek. De plaat ademt dezelfde sfeer als de soundtracks van Hilmar rn Hilmarsson, en de meer elektronische stukken, zoals ‘Little Forest’, hebben soms iets van mm.
TRACK 13
12. Arpatle
The Punishment
cd: The Free! Punishment ep (Eigen beheer)
http://arpatle.patsmuziek.nl
Utrechter Patrick Bossink is een muzikant die zichzelf geregeld heruitvindt. Waar de down-tempo ambient op eerder plaatwerk onder de naam Arpatle soms nog wat onzeker klonk, is zijn geluid op ‘The Free! Punishment ep’ door het ver doorgedreven minimalisme een stuk spontaner geworden. De vier atmosferische tracks laten zich als graduele klankdimensies beluisteren. Bij elke luisterbeurt zijn nieuwe elementen en accenten te ontdekken. Vooral de donkere afsluiter The Punishment, waarin de minimalistische elektronische texturen worden gecounterd door een onheilspellend luide, bijna mechanische finale, doet het mooiste voor de toekomst vermoeden.