1. Alexander Tucker Veins To The Sky
cd: Custom Made
(ATP Recordings)
Alexander Tucker deelde in een ver hardcoreverleden een single met Papa M, werkte samen met Stephen OMalley n Jackie-O Motherfucker en bracht al in 2000 een met elektronica gelardeerde fingerpicking-plaat uit. Portal is zijn derde langspeler onder eigen naam en staat vol fijnzinnig geplukte akoestische gitaren, met daaroverheen lagen fuzz en overstuurde elektronische accenten: een regelrechte hoogmis van psychedelische, hypnotiserende folk. Hoogtepunt Veins To The Sky was zowel te vinden op het album Portal, als nu op ATPs speciale ep-serie Custom Made: een ruim vier minuten traag dreunende akoestische gitaar, een digitaal gemanipuleerde viooldrone en extreem lijzige vokalen.
2. Mgil Litla Prump
cd: R
(Radical Duke/PIAS)
Mgil, het half-Belgische, half-IJslandse kwartet, brengt neoklassieke muziek in een fris jasje. Met een sobere bezetting van viool, klarinet, gitaar en zweverige stemmen, slaagt het viertal erin op hun debuut R de aandacht vast te houden. De breekbare, potische liedjes gebruiken graag stijlcitaten uit de klassieke muziek (genre Prokofiev, Khachaturian of de eigentijdse Nicholas Lens), doen heel soms jazzy aan. De vier muzikanten nemen telkens de tijd om hun sobere nummers rustig te ontwikkelen en hun ideen emotievol te vertolken, zoals Litla Prump onderstreept.
3. Balago Comenar De Nou: Part 1
cd: D’aquii
(Foehn Records/ Everlasting Records)
Foehn werd in 2001 opgericht in Barcelona als een uithangbord voor Spaanse alternatieve en experimentele muziektalente. Zeven jaar later telt het Catalaanse label zeventien uitgaven, allen onbekend en onbemind buiten Spanje. ‘D’aquii’ van Balago is evenwel een schot in de roos. Het trio bestaat uit de componist David Crespo, Mariona Sala (cello) en Roger Crespo (samplers). Al vanaf de eerste tonen lijkt het alsof Stars Of The Lid samensmelten met Tarentel en Colleen; donkere melancholie in de vorm van postrock, soundscapes, ambient, veldopnames en minimale klassieke elementen leiden tot prachtnummers als Comenar De Nou: Part 1.
4. Mark Tamea
A Brain Shaped Hole Where A Head Used To Be
cd: Tessellation (AtmoWorks)
De Britse, in Nijmegen woonachtige, muzikant Mark Tamea was in 2006 een van de uitverkorenen voor de Track 13-cd, als Mykatika. De veelzijdige Tamea mengt abstracte elektronica en modern klassiek (cello, viool), waarbij hij veelvuldig gebruik maakt van eigen veld-opnames: zowel uit rurale omgevingen als uit zijn directe leefomgeving. De opnames zijn kraakhelder en bieden mede daarom de juiste omgeving voor het wat cryptisch getitelde A Brain Shaped Hole Where A Head Used To Be.
5. Manekinekod
Speedlight
cd: Various: 4 Woman No Cry vol. 3
(Monika-Enterprise/Konkurrent)
Op alweer de derde verzamelaar met vier maal vier nummers van vrouwelijke componisten/muzikanten, vonden we de uit Athene afkomstige Manekinekod (aka de klassiek opgeleide Eleni Adamopoulou). Haar Speedlight is een traag nummer, ingekleurd met een contemplatieve piano, weggemoffelde bas en donkere, industrile (naar Req neigende) samples.
6. Tujiko Noriko / Lawrence English / John Chantler
Hyouga
cd: U
(Room 40/ A-Musik)
De Japanse Tujiko Noriko heeft al enkele opmerkelijke solo-albums op haar naam staan. Voor U werkte ze echter samen met Lawrence English en John Chantler. Het albums staat vol met dromerige, folky popliedjes die zijn verfraaid en ingekleurd met (analoge) elektronische details. Hyouga is een mooi voorbeeld van de ingetogen gitaarberoeringen, de (gedubbelde) lijzige stem van Noriko en de subtiele elektronische toetsen.
7. Benot Pioulard
Golden Grin
cd: Temper
(Kranky/Bang!)
Temper is het tweede album van Benot Pioulard (het alias van Thomas Meluch), na het in 2006 verschenen Prcis. Pioulard maakt ons nog steeds week met zijn mooi geproduceerde en vernuftig gearrangeerde liedjes waarin zijn opmerkelijke, soms wat sepia-gekleurde, stem mooi samengaat met harmonium, cello en akoestische gitaar zoals te horen op Golden Grin.
8. Gnaw Their Tongues
Two Teeth That Leer Like Open Graves
Cd: An Epiphanic Vomiting Of Blood
(Burning World Records/Crucial Blast/Konkurrent)
Het uit het Friese Drachten afkomstige project Gnaw Their Tongues is al enkele jaren actief in de donkerste underground waar trage drone-metal, industrial en dark-ritual worden neergefleurd met samples van massamoordenaars en ander schoon volk. Na een release op Burning World Records, waarvan we Two Teeth That Leer Like Open Graves haalden, gaan er vele deuren open
9. Hey Colossus
Are Coming To Kill You All
cd: Happy Birthday (Riot Season/Konkurrent) Hey Colossus is een zestal uit London dat intens uit de hoek komt, zowel live als op plaat. De band vermengt de verschroeiende noiserock van Unsane met de arty metal van Eyehategod en is net zo inventief en vernieuwend als het Finse Circle. Hun psychedelische rock is getransformeerd tot kunstzinnige, door freejazz benvloede, heavy metal. Het is de intense ritmiek die op Happy Birthday hun vierde en tot nog toe beste album – nog extremer de boventoon voert dan voorheen. Productiegewijs kan er een en ander nog wel wat verbeteren, maar intenser dan Are Coming To Kill You All horen we ze niet meer zo vaak.
10. Don Caballero
Loudest Shop Vac in the World
cd: Punkgasm
(Relapse)
Meesterdrummer Damon Che heeft een nieuwe plaat uit met zijn band Don Caballero. Punkgasm mag dan het zevende album zijn, het trio Che, Gene Doyle (gitaar) en Jason Jouver (bas), laat horen dat het nog steeds in is voor vernieuwing. De verrassende muzikale kronkels hebben duidelijk aan kracht gewonnen en de band, Damon Che zelf op kop, blijft experimenteren. Gebleven zijn natuurlijk de tegendraadse ritmes en het gelaagd gitaarspel, zoals Loudest Shop Vac in the World laat horen.
11. Karl Hector & The Malcouns
Psycles
cd: Sahara Swing
(Now-Again)
Duitser Karl Hector was tot nu enkel bekend van een 12inch uit 1996 met The Funk Pilots. De man houdt er blijkbaar een onblusbare liefde voor Afrikaanse muziek op na en dan vooral voor afrobeat en ethiopische jazz. In combinatie met Jan Weissenfeldt van The Poets Of Rythm levert dat een plaat op die helemaal de geest van The Heliocentrics (zie GC#86 en MTG#73) ademt. Het album vormt n klanktapijt vol muziek van de wereld en samengesteld uit Sun Ra, James Brown, Fela Kuti, Mulatu Astatke en Can. Psycles is n van de psychedelische parels.
12. Gecko Turner Ft. Eska
Monosabio Blues (Philip Owusu remix)
cd: Manipulado
(Lovemonk/Painted Dog Distribution)
Spanjaard Gecko Turner speelde eerder in (lokaal bekende) bands als ‘Perroflauta’ en ‘The Reverendoes’. Turner mengt jazz met Latino-invloeden en andere grooves. Nummers van zijn twee eerste albums Guapapassea en Chandalismo Illustrado werden voor Manipulado onder handen genomen door onder meer Philip Owusu. De nasale laidback zang van Turner en de lome funky begeleiding van Monosabio Blues werden in diens handen een nummer dat Prince in zijn betere dagen had kunnen maken.
13. Nosztalgia Direktiva
Nosztalgia Direktiva: Tegnapok 7inch
(Enfant Terrible)
Eerst was er onderkoelde elektronische muziek van G.K. Agenda, maar sinds dit jaar vaart deze Hongaar onder de vlag Nosztalgia Direktiva. Zijn muziek mikt op de grijze zone waar rauwe elektronica stopt en het ritmische industrile experiment begint. Tegnapok (gisteren) is terug te vinden op de zelfgetitelde debuutsingle van Nosztalgia Direktiva, gelimiteerd op driehonderd exemplaren, en uitgebracht in de Petit Enfant 7inch series van Enfant Terrible.
TRACK13
14. Pozor
Finimal
cd: Caravan Tracks
(eigen beheer)
Gigi Jonk a.k.a. Pozor maakt vanuit de Spaghetti Studio in Utrecht sinds jaar en dag atmosferische muziek voor theater, film, installaties, of gewoon voor op de bank. Onder invloed van de nodige analogica, worden – met (bas)gitaren, blaasinstrumenten, samplers en FX – klanktapijten geweven naar vrije ambientpatronen. Het betere drone- en noise-werk wordt evenmin geschuwd. Referenties zijn onder anderen Brian Eno en Meat Beat Manifesto. Onlangs heeft Pozor een ep met de titel Caravan Tracks uitgebracht, als staalkaart van de muzikale produktie, met daarop het nummer Finimal.