Veld_ver_Slagen is een nieuwe reeks over de ontwikkelingen in het veld. Gesprekken met de mensen achter de concertzalen, kunstencentra, festivals en evenementen. Hoe doen zij hun werk en wat drijft ze?
WORM is een breed platform voor hedendaagse kunstvormen. Niet alleen biedt het centrum een breed programma vol experimentele muziek, ook nieuwe radio en geluidskunst komen ruimschoots aan bod. Onlangs won het podium de Pendrecht Cultuurprijs, een beloning voor culturele ondernemers die het kunstlandschap van Rotterdam aanzienlijk hebben verrijkt.
Is het zo dat een promotor/programmeur zich tegenwoordig actief moet richten op minstens twee of meer kunstvormen om succesvol te kunnen zijn?
Sascha Roth: Als je dit als een soort stelling zou interpreteren, riekt het naar dogmatisme. Bij een gecombineerde presentatie van twee kunstvormen leidt het n vaak van het ander af, en win je er weinig mee. Ik vraag me af welke verrassende combinaties of interactie je de mensen nog kunt voorschotelen. Wij houden ons wel bezig met wat de concurrentie zoal uitspookt, maar proberen een eigen lijn uit te stippelen. De overkill aan spektakel en kwantiteit bij de huidige festivals vind ik persoonlijk nogal vermoeiend.
Nu door het internet de gang naar de platenzaak minder snel wordt gemaakt, lijkt een concert bezoeken nog de enige ervaring die je niet van het net kunt halen. Hoe zien jullie dat en hoe speel je daarop in?
Sascha Roth: Klopt, de live-ervaring blijft uniek. Daarom proberen we onze aandacht ook te richten op de presentatie van concerten; dat gaat van gastvrijheid in het algemeen tot de belichting, decoratie en timing. We hebben hierin onze piek zeker nog niet gevonden wegens tijd -en geldgebrek, maar er wordt aan gewerkt. Anderzijds is de feedback en betrokkenheid van het publiek ook zeer belangrijk. Zij bepalen ook de sfeer van een avond.
De afgelopen twee jaar zie je veel jaren 1980-1990 bands optreden, vaak na een soort renie. Deze zijn populair en trekken nog steeds volle zalen. Hoe ga je als programmator om met die aanbiedingen? Vind je dat dit de doorstroming van nieuwe bands in de weg zit?
Sascha Roth: De meeste van dit soort bands (bijvoorbeeld de Slits of ESG) zijn te groot voor ons, en dus hebben we niets aan dergelijke aanbiedingen. We zouden genteresseerd zijn in zoiets als Der Plan of The Red Krayola, al zijn dat waarschijnlijk acts die nooit officieel ontbonden zijn. Het is prima als consumenten thuis hun oude plaatjes opzetten, maar dat clubs en media daarop inspelen en dit soort hapsnapnostalgie als de ultieme coolness verkopen is pure culturele armoede.
Werken jullie met freelance programmatoren en hoe vormen zij een eventuele aanvulling?
Sascha Roth: Bij WORM leunen we met regelmaat op de diensten van freelance programmatoren; sterker nog, het is van essentieel belang goede input te krijgen van mensen die een gezonde afstand tot de organisatie hebben.
Onlangs wonnen jullie de Pendrecht Cultuur Prijs. Wat is volgens jullie het belang van WORM en waarom denk je dat jullie de prijs in de wacht hebben gesleept?
Sascha Roth: Het belang van WORM kan op verschillende manieren ingevuld worden, het zal ook telkens anders beredeneerd worden door de inviduele medewerkers. Wat me nu te binnen schiet, is het ondersteunen, ontwikkelen, voeden en presenteren van interessante kunst. Verder kan ons motto it’s my party and i’ll cry if want to zijn. We hebben de prijs ondermeer vanwege onze volharding gewonnen.
Maken jullie gebruik van Gonzo als tipgever/informatief medium en in welk opzicht gebeurt dat?
Sascha Roth: De Gonzo ligt onder m’n kussen en elke nacht voor het slapen gaan wordt er flink in gespiekt.