“Nog eentje en daarna willen we rondhangen en het met jullie over de toekomst hebben”; zo kondigde Greg Fox in Het Bos het einde van Guardian Aliens set aan. Een toekomst hebben Fox en zijn kompanen zeker maar bij deze passage door de Scheldestad zijn toch enkele kanttekeningen te plaatsen.
Eerst was het echter de beurt aan de filmmaker en muzikant Jochem Baelus die videoclips, geluidsinstallaties en muziek voor theater voorstellingen maakt. Bovendien was hij met Echo Beatty’s ‘Tidal Motions’ mee verantwoordelijk voor een van dé Belgische langspeeldebuten uit 2013. Sinds deze krachttoer rustte hij trouwens niet op zijn lauweren want als Slumberland maakte Baelus dit jaar zijn eerste ( gelijknamige) soloplaat. Daarop laat hij een af en toe claustrofobisch aandoende mengeling van Morphine, Alan Vega en Efterklang op de luisteraar los die ook live overeind blijft. Dat bewees Baelus zaterdagavond immers ten overvloede. Tot de tanden bewapend met zelfgemaakt materiaal zoals vervormde breinaalden en voorbewerkte kammen speelde deze multi instrumentalist alle partijen van de tracks zelf in die hij vervolgens loopte, zo de nummers laag per laag opbouwde en de luisteraar meteen bij het nekvel greep om die pas op het einde van de set weer los te laten. ‘Tightropewalker’ klonk met Baelus’ gloomy zanglijn dreigend en tegelijkertijd sloom, als een roofdier dat nog wel goesting heeft maar geen moeite meer wil doen. Tijdens ‘Noman’s Land’ en ‘Saint Rock ’n Roll’ ging het er noisier en groovier aan toe en dook een door een moeras in Louisiana naar beneden gezogen Alan Vega voor het geestesoog op. Beklijvend, donker, filmisch en dus een topconcert.
De verwachtingen voor de performance van Guardian Alien waren nog hoger gespannen want met uit psychedelica, improv en drones opgetrokken schijfjes als ‘Guardian Alien’, ‘See The World Given To One Love Entity’ en ‘Spiritual Emergency’ heeft dat New Yorkse combo zich de voorbije drie jaar opgewerkt tot een van de meest interessante en veelbelovende underground bands van het moment. Wie echter een integrale uitvoering verwachtte van het studiowerk kwam bedrogen uit. Van gitarist Bernard Gann en bassist Eli Winograd was er geen spoor te bekennen en de drie kernleden vergasten het publiek op drie sterk van de albums afwijkende en schijnbaar geïmproviseerde soundscapes. Turner Williams weefde met diens shahi baaja (een van vijftien snaren voorziene elektrisch verstrekte Indische citer ter grootte van een lap steel gitaar dat bespeeld wordt met typemachine-achtige toetsen. Op de drie ingedrukte snaren worden noten gecreëerd, de andere twaalf genereren een constante drone, kl) een psychedelisch aandoend klanktapijt waar (ook aan een batterij elektronica morrelende ) Alex Drewchin haar nasale en intuïtief klinkende zanglijnen over drapeerde. Deze dikke wolk psychedelica werd voortdurend gekliefd door Greg Fox’ drumsalvo’s. Loos gaand op vooral de snare- en kick drum klonken het Guardian Alien opperhoofds drumpatronen in eerste instantie jazzy maar naarmate het drietal zich door de set heen werkte werd er al eens een deathmetal- ritme ingezet. Rechttoe rechtaan passages werden afgewisseld met meer chaotische, de door Drewchin en Williams opgetrokken drone switchte tussen aangenaam spacy en quite delirious en af en toe schemerde er iets door wat leek op een melodie. Hoewel het een boeiende set was en Fox een uitstekende drummer is klonk het geheel bij momenten te vrijblijvend en bleef het drietal soms te lang in hangen in dezelfde trip. ‘Spiritual Emergency’ noemden Fox en co. hun laatste album en daarmee verwijzen ze naar het gelijknamige boek van de Tsjechische psychiater Stanislav Grof die bekend werd door zijn onderzoek naar mystieke en spirituele ervaringen. Wel nu; als dat boek moest herschreven worden zou ‘Guardian Alien, 12-7-2014, Het Bos’ daar niet in vermeld staan.
Gezien: Slumberland + Guardian Alien, Het Bos, Antwerpen, 12 juli 2014