Ideal Bread beheerst Lacy tot in puntjes

Ideal Bread speelt op zaterdag 7 juni in het Amsterdamse Bimhuis. Het New Yorkse kwartet speelt muziek van saxofonist Steve Lacy, maar dan ook alleen muziek van Steve Lacy. Jan Nieuwenhuis bespreekt hun net verschenen album ‘Beating the Teens’.

Vandaag precies tien jaar geleden overleed Lacy, maar zijn muziek maakt de laatste jaren een opmars. Ook The Whammies, onder leiding van Jorrit Dijkstra, vulde onlangs twee cd’s met zijn werk. Net als John Coltrane werd Steve Lacy bekend als sopraansaxofonist.
Aan de basis van ‘Beating the Teens’ ligt de verzamelaar ‘Scratching the Seventies/Dreams,’ met stukken uit de jaren 1970.Dat bij Ideal Bread arrangeur en saxofonist Josh Sinton de bariton bespeelt is een gewaagde maar geslaagde keus. De stukken krijgen een geheel ander karakter waardoor de muziek uitstijgt boven pastiche of kopie. Zo gevarieerd als de muziek van Lacy zijn de interpretaties van Ideal Bread. Sommige stukken hebben een zelfde staccato springerigheid als het origineel. Anderen, zoals ‘The Oil’ doen denken aan Painkiller, het grindcore-jazzkwartet van John Zorn.
Drie platen volspelen met het werk van een ander geeft te denken over het eigen kunnen van het kwartet. Maar na het beluisteren van de dubbelaar ‘Beating the Teens’ is elk beetje twijfel verdwenen. In het stuk ‘Lapis’ geeft Sinton een solo die het midden houdt tussen de gefreakte improvisaties van Willem Breuker en de repeterende klanktapijten van Colin Stetson. Twee saxofonisten die schijnbaar weinig met elkaar te maken hebben. Sinton verenigt ze in iets minder dan een minuut.
Ideal Bread beheerst de muziek van Lacy dan ook tot in de puntjes. Met energieke en afwisselende arrangementen is ‘Beating the Teens’ niet alleen een terecht eerbetoon maar zet het kwartet ook zichzelf volwaardig op de kaart.

Ideal Bread – Beating the Teens (Cuneiform/Mandaï)